Zygmunt Majerski urodził się dnia 24 lutego 1909 roku w Przemyślu jako syn Stanisława inżyniera-architekta i Zofii z d. Thullie Majerskich. Dyplom inżyniera architekta uzyskał na Wydziale Architektury Politechniki Lwowskiej w 1935 roku. Od roku 1930 prof. Z. Majerski związany był z pracą dydaktyczną, rozpoczynając ją jako młodszy asystent w Katedrze Architektury Historycznej Politechniki Lwowskiej. Jeszcze jako student Wydziału Architektury odniósł pierwszy sukces zawodowy, uzyskując w 1934 r. wraz z architektem Julianem Duchowiczem pierwszą nagrodę w konkursie na projekt Domu Zdrojowego w Morszczynie. z tym J. Duchowiczem do 1939 r. brał udział jeszcze w siedmiu konkursach. Wszystkie przyniosły im nagrody, w tym cztery pierwsze.

Do wybuchu wojny we wrześniu 1939 roku Zygmunt Majerski pracował w Biurze Zarządu Miejskiego we Lwowie oraz, od 1938 roku na stanowisku starszego asystenta w Katedrze Architektury II Politechniki Lwowskiej. w kampanii wrześniowej, Zygmunt Majerski brał udział jako dowódca plutonu w stopniu podporucznika. 19 września 1939 roku dostał się do niewoli i przebywał w obozie jenieckim w Murnau Oflag VII A, skąd wyzwolił go koniec wojny w 1945 roku. w latach 1945-1947 przebywał we Włoszech w II. Korpusie Wojska Polskiego. w tym okresie wykonał projekt, a następnie kierował realizacją budowy, Cmentarza Poległych Żołnierzy II. Korpusu Polskiego w Bolonii.

W czerwcu 1947 roku Z. Majerski powrócił do kraju i od pierwszego września tego roku rozpoczął pracę dydaktyczną jako starszy asystent, a następnie adiunkt w Katedrze Budownictwa Utylitarnego Politechniki Śląskiej w Gliwicach.

W okresie czasowego zlikwidowania Oddziału Architektury na Politechnice Śląskiej, w latach 1954-1964 pracował w Katedrze Projektowania Budynków Mieszkalnych i Społecznych na Wydziale Architektury Politechniki Wrocławskiej, uzyskując w 1959 roku tytuł docenta. w latach 1960-1962 pełnił funkcją prodziekana tego Wydziału. w 1964 roku, od chwili reaktywowania Oddziału Architektury na Politechnice Śląskiej w Gliwicach, Zygmunt Majerski kierował Katedrą Projektowania Budynków Mieszkalnych i Usługowych, a od 1969 roku Katedrą Projektowania Ar-chitektonicznego. w roku 1963 został mianowany profesorem nadzwyczajnym.

Po reorganizacji uczelni, od roku 1971, pełnił funkcję dyrektora Instytutu Architektury i Urbanistyki. w latach 1966-1971 był dziekanem Wydziału Budownictwa i Architektury Politechniki Śląskiej. w roku 1977 zostaje pierwszym dziekanem utworzonego na Politechnice Śląskiej Wydziału Architektury, pełniąc tę funkcję aż do dnia Jego Odejścia.

Profesor Zygmunt Majerski poświęcił wiele lat pracy i twórczego wysiłku przy zorganizowaniu studiów architektonicznych na uczelni śląskiej a potem - aż do chwili śmierci - stałemu podnoszeniu poziomu nauczania architektury. Pod Jego kierunkiem ponad 100 adeptów architektury wykonało prace dyplomowe, z których wiele uzyskało nagrody i wyróżnienia (m.in. Nagrodę Główną ZG SARP). Był promotorem w ponad dwudziestu pracach doktorskich. Napisał wiele recenzji doktorskich i habilitacyjnych.

Prof. Z. Majerski uzyskał wysokie nagrody w konkursach architektonicznych i zrealizował wiele znaczących obiektów, z których jako najważniejsze wymienić należy: Pałac Młodzieży w Katowicach, Dom Muzyki i Tańca w Zabrzu, Wydział Górniczy w Gliwicach (te obiekty wspólnie z Prof. Julianem Duchowiczem), Zespół Mieszkaniowy przy ul. Stawowej w Gliwicach (samodzielnie), Wydział Chemiczny Politechniki Śląskiej w Gliwicach, Teatr w Opolu (wspólnie z J. Duchowiczem). w latach 1955-1960 był generalnym projektantem przebudowy śródmieścia Katowic. Na specjalne wyróżnienie zasługuje realizacja prof. Z. Majerskiego, jego projektu Cmentarza Poległych Żołnierzy II. Korpusu Polskiego we Włoszech (Bolonii).

Prof. Zygmunt Majerski za wybitne osiągnięcia został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, dwukrotnie Złotym Krzyżem Zasługi, Medalem Edukacji Narodowej. Otrzymał dwukrotnie nagrodę Komitetu ds. Urbanistyki i Architektury, w 1970 roku nagrodę II° Ministra Szkolnictwa Wyższego a w 1976 roku Nagrodę Państwową I°. w 1973 roku Kolegium powołane przez ZG SARP przyznało prof. Zygmuntowi Majerskiemu i prof. Julianowi Duchowiczowi Nagrodę Honorową Stowarzyszenia Architektów Polskich. w roku 1977 Zygmunt Majerski otrzymał tytuł profesora zwyczajnego.

Wielokrotnie nagradzany i odznaczany, byt wielce zasłużony dla architektury polskiej.

Zmarł 4 stycznia 1979 roku w Gliwicach i został pochowany na Cmentarzu Centralnym w Gliwicach.