Urodził się 15.12.1913 roku w Cieszynie. Tam też ukończył gimnazjum o profilu matematyczno-przyrodniczym.

Studia odbywał na Wydziale Inżynierii Lądowej i Wodnej Politechniki Lwowskiej, gdzie w roku 1938 uzyskał dyplom inżyniera dróg i mostów.

Jeszcze w czasie studiów podjął pracę na stanowisku asystenta w Katedrze Budowy Kolei Żelaznych Politechniki Lwowskiej.

Z początkiem roku 1939 powraca na Śląsk, gdzie podejmuje pracę zawodową w biurze konstrukcyjnym w Gliwicach (statyk i konstruktor projektów w Hucie Żelaza „Trzyniec” na Zaolziu); pracę tę kontynuuje w czasie wojny.

Po wojnie pracuje w przedsiębiorstwach budowlanych jako konstruktor budowlany lub kierownik budów. Następnie wiąże się z górnictwem, w którym współdziała przy organizacji specjalistycznych biur projektowych tego resortu. w latach 1947 – 1950 kieruje Biurem Konstrukcji Inżynierskich w Zabrzu i Gliwicach.

W roku 1950 powraca do pracy dydaktycznej, podejmując pracę w Katedrze Budownictwa Żelbetowego na ówczesnym Wydziale Inżynieryjno-Budowlanym Politechniki Śląskiej w Gliwicach, której kierownikiem był profesor Stefan Kaufman. Przechodzi kolejne stanowiska uczelniane: starszego asystenta, adiunkta, i zastępcy profesora.

Na podstawie rozprawy doktorskiej na temat „Współpracy fundamentów z podłożem z uwzględnieniem sztywności nadbudowy” uzyskuje w 1960 roku stopień doktora nauk technicznych.

Już w roku 1962 broni na Politechnice Krakowskiej rozprawy z zakresu „sztywności przestrzennej stropów prefabrykowanych” i uzyskuje stopień doktora habilitowanego.

Zostaje mianowany na stanowisko docenta i w roku 1964 przejmuje kierownictwo Katedry Budownictwa Żelbetowego.

W kadencji akademickiej 1962 – 1964 był profesor W.Król prodziekanem Wydziału Budownictwa przemysłowego i Ogólnego, a także przez z górą dziesięć lat kierował Zespołem Budownictwa, Inżynierii Sanitarnej i Geodezji Ośrodka Metodycznego Wyższych Studiów Technicznych dla Pracujących.

W wyniku kolejnych przekształceń Wydziału kieruje od 1969 roku dużą Katedrą Konstrukcji Budowlanych, o do 1971 roku Zakładem Konstrukcji Żelbetowych w Instytucie Konstrukcji Budowlanych, na Wydziale Budownictwa i Architektury Politechniki Śląskiej.

W roku 1971 uzyskuje tytuł naukowy profesora nadzwyczajnego.

Ważnym wkładem w rozwój dydaktyki był zainicjowany i opracowany przez Profesora wraz ze współpracownikami czterotomowy skrypty o zasięgu krajowym obejmujący całość problematyki konstrukcji betonowych. Najbardziej okazałym dziełem była książka pt. „Statyka fundamentów żelbetowych z uwzględnieniem sztywności nadbudowy”, Wydawnictwo Akady w 1964 r. wydana również w Niemczech w 1970 r. i we Francji w 1971 roku.

Dorobek naukowy profesora W.Króla obejmuje 59 pozycji prac publikowanych i 4 patentów. Dwie dziedziny dominowały w tym dorobku – stosowana teoria konstrukcji i budownictwo na terenach górniczych.

Ponad ćwierć wieku trwający okres wytężonej pracy dydaktycznej, naukowej i organizacyjnej na Politechnice Śląskiej, potrafił profesor W.Król łączyć z intensywną działalnością zawodową na rzecz przemysłu, a zwłaszcza budownictwa górniczego.

Będąc czołowym znawcą problematyki budownictwa na terenach górniczych, ściśle współpracował z wieloma jednostkami naukowymi, projektowymi i organizacjami działającymi w tej dziedzinie.

Przewodniczył Radzie Naukowej Oddziału Instytutu Techniki Budowlanej w Gliwicach. Był wiceprzewodniczącym Komisji do Spraw Ochrony Powierzchni przed Szkodami Górniczymi.

Działał aktywnie w Polskim Związku Inżynierów i Techników Budownictwa (członek od 1939 roku), w Komitecie Nauki Zarządu Głównego PZITB, a w ostatnich latach przewodniczył Komisji Nauki przy Oddziale Gliwickim PZITB.

Pozwalało mu to w pracy dydaktycznej łączyć przekazywanie wiedzy teoretycznej z doświadczeniem inżyniera – praktyka. Brał udział w wielu różnych pracach nad doskonaleniem procesu dydaktycznego, modernizacji planów i programów studiów oraz kreowania nowych specjalności.

Był promotorem pięciu doktoratów, a wielu młodym pracownikom wydatnie pomógł, inspirując ich prace i publikacje. Należał do tego szczególnego grona uczonych, którzy łączyli autorytet naukowy z szeroką i powszechnie uznawaną wiedzą inżynierską.

Profesor W.Król był odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski oraz szeregiem honorowych odznaczeń uczelnianych, wojewódzkich i stowarzyszeniowych. Uzyskał dwukrotnie nagrody Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego oraz szereg nagród rektorskich.

Społecznie działał w chórach akademickich; Lwowski Chór Techniki – prezes 1035-1938, Chór Akademicki Politechniki Śląskiej – kurator. Pasja to śpiew i muzyka.

Zmarł 16 marca 1977 roku w Gliwicach i został pochowany na cmentarzu w Cieszynie.