Stanisław Lessaer urodził się 9 czerwca 1924 r. w Delatynie, w byłym województwie stanisławowskim. Uczęszczał do gimnazjum ogólnokształcącego w Stryju, a po wybuchu wojny, w latach 1939-1941, do klas 8 i 9 dziesięcioletniej szkoły średniej. Dalszy przebieg zdarzeń wojennych zmusił Go do podjęcia pracy zawodowej w charakterze kreślarza i technika na budowach z zakresu budownictwa wodnego i kolejowego. Dopiero po przyjeździe na Śląsk w 1945 r. podjął dalszą naukę, a następnie studia wyższe. Maturę zdał eksternistycznie, a w wyniku studiów na Wydziale Inżynieryjno-Budowlanym Politechniki Śląskiej uzyskał w 1951 r. dyplom magistra inżyniera w specjalności konstrukcyjno-mostowej.
Jeszcze przed ukończeniem studiów rozpoczął pracę zawodową w Biurze Projektów Budownictwa Komunalnego w Katowicach, gdzie pracował kolejno na stanowiskach projektanta, kierownika pracowni, kierownika działu, a w latach 1954-1957 ? naczelnego inżyniera. w tym okresie był autorem lub współautorem kilkudziesięciu projektów i prac studialnych z zakresu budowli inżynierskich i konstrukcji zabezpieczających obiekty inżynierskie, głównie komunalne, przed wpływami eksploatacji górniczej.

W 1953 r. podjął równocześnie pracę w Politechnice Śląskiej jako starszy asystent w katedrze Konstrukcji Prefabrykowanych na Wydziale Budownictwa Przemysłowego (późniejszej Katedrze Budowli Komunalnych na Wydziale Inżynierii Sanitarnej), a następnie, w 1965 r., w Katedrze Mechaniki Budowli.

W 1964 r. obronił pracę doktorską z zakresu teorii konstrukcji budowlanych. Po uzyskaniu w 1968 r. tytułu docenta został przeniesiony do Katedry Wodociągów i Kanalizacji na Wydziale Inżynierii Sanitarnej, a następnie do Instytutu Inżynierii Ochrony Środowiska jako kierownik Zespołu Inżynierii Komunalnej.

W 1977 r. został dyrektorem Instytutu Budowy Dróg na Wydziale Budownictwa.

W okresie 32 letniej pracy Na Uczelni doc. S. Lessaer wyróżniał się wysokimi walorami pracownika nauki i nauczyciela akademickiego. w pracy dydaktycznej łączył bardzo gruntowne i rozległe doświadczenie inżyniera-praktyka z rzetelnie zgłębioną wiedzą teoretyczną. Brał udział w wielu akcjach i pracach związanych z doskonaleniem procesu nauczania, modernizacji programów studiów; był współautorem progra-mów nauczania na kierunku „Inżynieria Sanitarna” i „Inżynieria Miejska”, autorem programu studiów podyplomowych „Podziemne budowle miejskie i budowle liniowe na terenach górniczych”. w latach 1973-1976 był prodziekanem Wydziału Inżynierii Sanitarnej ds. nauczania i wychowania, w latach 1979-1981 dziekanem Wydziału Budownictwa, a w 1984 r. wybrany został Prorektorem Politechniki Śląskiej ds. nauczania i wychowania.

Bardzo ważnym wkładem w rozwój dydaktyki był współudział doc. S. Lessaera w opracowaniu 4 skryptów uczelnianych z zakresu mechaniki budowli, współautorstwo książki „Tunele i przejścia podziemne w miastach” oraz współautorstwo, wraz z prof. Z. Budzianowskim, rozdziału „Zabezpieczenie budowli wznoszonych na terenach górniczych” w monografii „Ochrona powierzchni przed szkodami górniczymi”. Był autorem książki „Miejskie tunele, przejścia podziemne i kolektory”, która spełnia rolę podręcznika akademickiego.

Doc. S. Lessaer posiadał poważny dorobek naukowy, obejmujący łącznie 67 prac opublikowanych. Jego działalność naukowa obejmowała trzy zasadnicze kierunki: mechanikę budowli i teorię konstrukcji budowlanych, budownictwo na terenach górniczych oraz miejskie budowle podziemne. Najszerszą działalność rozwinął w zakresie budownictwa na terenach górniczych. Dotyczyła ona głównie współdziałania budowli z gruntem na terenach górniczych, teorii wybranych zagadnień konstrukcji rurociągów, tuneli miejskich i miejskich budowli podziemnych, z uwzględnieniem wpływu podziemnej eksploatacji górniczej, zabezpieczania budynków i budowli na wpływy górniczej deformacji terenu.

Doc. S. Lessaer był wysokiej klasy rzeczoznawcą budowlanym, był zastępcą przewodniczącego Zespołu ds. Budownictwa na Terenach Górniczych przy Komitecie Inżynierii Lądowej i Wodnej PAN, członkiem Komisji Ochrony terenów Górniczych w Oddziale PAN w Katowicach, członkiem Rady Naukowej Instytutu Techniki Budowlanej, przewodniczącym Gliwickiej Sekcji Rady Naukowej przy Oddziale ITB, członkiem Rady Naukowej Ośrodka Badawczego-Rozwojowego Budownictwa Węglowego w Katowicach, członkiem Stałej Komisji ds. Ochrony Powierzchni przy KWK „Wałbrzych” w Wałbrzychu. Był przewodniczącym Rady Ekspertów Wojewody Katowickiego ds. Drogowej Trasy Średnicowej GOP w Katowicach. Zmarł w 1984r.