Marian, Jakub Janusz urodził się 2 lutego 1905 r. we Lwowie. w roku 1928 ukończył studia na Wydziale Inżynierii Lądowej i Wodnej Politechniki Lwowskiej uzyskując stopień i tytuł akademicki inżyniera dróg i mostów.

Pierwszą pracę podjął w Katedrze Statyki Budownictwa Żelaznego jako zastępca asy-stenta. Rok później przeniósł się do Katedry Mechaniki Ogólnej. w latach 1939-1942 pracował we Lwowskim Instytucie Politechnicznym. w latach 1942-1944 znalazł zatrudnienie w Polskiej Szkole Technicznej. Po wojnie przyjmuje propozycję pracy w nowo kreowanej uczelni - Politechnice Śląskiej i w kwietniu 1946 r. przyjeżdża do Gliwic, obejmuje m.in. obowiązki pełnomocnika rektora do spraw osiedlania repatriowanych pracowników byłej Politechniki Lwowskiej. w lutym 1949 r. uzyskuje stopień naukowy doktora pod kierunkiem słynnego wielkiego uczonego prof. W. Burzyńskiego. We wrześniu 1949 r. obejmuje kierownictwo Katedry Mechaniki i Wytrzymałości Materiałów obecnego Wydziału Budownictwa. w roku 1950 otrzymał tytuł naukowy profesora nadzwyczajnego, a w 1965 profesora zwyczajnego. Kierownikiem Katedry pozostawał do 1971 r. Pełnił funkcję dziekana Wydziału Inżynieryjno-Budowlanego (1952-1955) oraz prorektora ds. nauczania (1955-1959).

W latach 1946-1956 kierował Katedrą Wytrzymałości Materiałów i Statyki Budowli na Politechnice Wrocławskiej. w WSP w Katowicach w 1959 r. uruchomił kierunek studiów - Wychowanie Techniczne i zorganizował Katedrę Technologii Ogólnej, którą kierował do roku 1971. Był współorganizatorem Wydziału Techniki (1964) i jego dziekanem do r. 1971.

Prawdziwą pasją Profesora była dydaktyka. w rzetelności wypełniania obowiązków stanowił niedościgły wzór dla innych. Bezbłędna dykcja, barwność określeń i sformułowań, kultura słowa, szacunek, z jakim odnosił się do słuchaczy, stwarzały niepowtarzalny nastrój wykładu. Treść wykładu była przekazywana w sposób maksymalnie klarowny.

Zmarł 7 kwietnia 1989 roku.