Urodził się 27 września 1901 roku w Zagórzu w powiacie będzińskim.

W roku 1921 ukończył Państwowe Gimnazjum im. St. Staszica w Sosnowcu.
Dnia 5 maju 1930 roku ukończył Politechniką Warszawską z dyplomem inżyniera architekta, obecnie uznawanego jako magistra nauk technicznych.
W 1933 r. uzyskał w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych uprawnienia budowlane, bez ograniczeń.

Od maja 1930 roku do końca stycznia 1935 roku pracował w Powiatowym Samorządzie w Będzinie jako kierownik Wydziału Budownictwa i inspektor budowlany. W tym okresie okresowo pełnił funkcję doradcy budowlanego przy Zarządach Miejskich w Czeladzi i Będzinie.

Od lutego 1935 do wybuchu II wojny światowej był zatrudniony w Śląskich Kopalniach i Cynkowniach S A. w Katowicach, jako kierownik Wydziału Budowlanego.
Podczas wojny był zatrudniony na początku na Litwie w Kownie w Litewskim Czerwonym Krzyżu jako architekt projektant, następnie w Biurze Projektowo-Budowlanym „Pramprojektas”. Po powrocie, od 1942 do końca wojny pracował w Stowarzyszeniu Dozoru Kotłów w charakterze inspektora budownictwa przemysłowego.
Po wojnie, od połowy marca 1945 roku do maja 1948 pracował w Bytomskim Zjednoczeniu Przemysłu Węglowego, jako kierownik Wydziału Budowlanego. Następnie do końca 1948 roku w Chrzanowskim Zjednoczeniu Przemysłu Węglowego jako główny inżynier budowlany. Dalej, od dnia 16.12.1948 r. przeszedł do Biura Budowlanego przemianowanego następnie na Centralne Biuro Projektów Przemysłu Węglowego w Katowicach gdzie pracował w Dziale Studiów jako weryfikator projektów budowlanych i główny inżynier do spraw architektury i urbanistyki. Pracował tam do momentu przejścia na emeryturę w październiku 1969 roku.

Równocześnie w latach szkolnych 1950/51 oraz 1951/52 prowadził wykłady z „Ustroi budowlanych” w Technikum Budowlanym w Bytomiu.
Od 1 września 1952 roku został zatrudniony w Katedrze Budownictwa Ogólnego Wydziału Budowlanego na stanowisku asystenta jako kontraktowy samodzielny pracownik naukowy, w Wieczorowej Szkole Inżynierskiej w Stalinogrodzie (Katowicach), prowadząc zajęcia – wykłady z Budownictwa ogólnego.
W roku 1950 powstała w Katowicach Wyższa Szkoła Inżynierska , usytuowana w gmachu Śląskich Technicznych Zakładów Naukowych , która w roku 1951 została przemianowana na Wieczorową Szkołę Inżynierską. Od roku 1952, rektorem tej uczeni był profesor Władysław Kuczewski, organizator Politechniki Śląskiej. W roku 1955 Wieczorowa Szkoła Inżynierska została wcielona do Politechniki Śląskiej, jako jej placówka prowadząca studia wieczorowe.

Dnia 1.03.1953 roku decyzją Ministra Szkolnictwa Wyższego zostaje powalany na stanowisko Prodziekana tego Wydziału.
Po ocenie dorobku zawodowego uzyskał z dniem 1.09.1955 roku decyzją Prezesa Rady Ministrów, tytuł zastępcy profesora. Tytuł ten funkcjonował do 1961 roku (do momentu wejścia w życie nowej Ustawy o Szkolnictwie Wyższym). Po reformie zajmował stanowisko starszego wykładowcy.

Po wcieleniu tych studiów do Politechniki Śląskiej, od października 1955 roku pełnił funkcję zastępcy kierownika Studium Wieczorowego Wydziału Budownictwa Przemysłowego i Ogólnego oraz Wydziału Inżynierii Sanitarnej, a od grudnia 1959 roku prodziekana.

W kadencji 1960 do 62 pełnił funkcje prodziekana do spraw studiów wieczorowych na naszym Wydziale. W następnych kadencjach była to funkcja Kierownika Studiów Wieczorowych.

W roku 1963 decyzją Senatu Studia te dla tych dwóch Wydziałów zostały rozdzielone i magister A. Gadomski został prodziekanem Studium Wieczorowego dla Wydziału Inżynierii Sanitarnej.
Pracował na Uczelni do sierpnia 1964 roku.

Za osiągnięcia w działalności technicznej i dydaktycznej został odznaczony między innymi: Srebrną Odznaką Zasłużonemu dla Województwa Katowickiego, Medalem X-lecia PRL oraz szeregiem nagród Rektora.

Autor notki: doc. dr inż. Andrzej Mokrosz