Profesor Michał Paszkiewicz urodził się we Lwowie, gdzie ukończył szkołę średnią realną.

Studia wyższe odbył na Wydziale Inżynierii Lądowej i Wodnej Politechniki Lwowskiej i ukończył je z odznaczeniem w roku 1922. Rok 1923 jest początkiem Jego kariery naukowo dydaktycznej w Katedrze Miernictwa II Politechniki Lwowskiej, którą kierował Profesor Władysław Wojtan. Michał Paszkiewicz w tejże Katedrze pracował na stanowiskach asystenta, adiunkta, a następnie wykładowcy przedmiotu miernictwo na Wydziałach: Architektury, Rolniczo-Lasowym oraz na Oddziale mierniczym Wydziału Inżynierii Lądowej i Wodnej. Równocześnie z pracą dydaktyczną u boku prof. Wojtana podejmuje on praktykę inżynierską w Dyrekcji Kolei Państwowych we Lwowie a następnie w Małopolskich Zakładach Melioracyjnych i Technicznych. Działalność naukowo-dydaktyczną oraz inżynierską przerywa II Wojna Światowa. Na skutek prześladowań okupanta niemieckiego i band UPA, w celu ocalenia życia własnego i rodziny ucieka ze Lwowa w okolice Piotrkowa Trybunalskiego. Po zakończeniu wojny Michał Paszkiewicz, wraz z rodziną, przenosi się do Gliwic i na przełomie lat 1945/46 rozpoczyna pracę w Katedrze Miernictwa na Wydziale Inżynieryjno-Budowlanym. w lutym 1946 r., po otrzymaniu nominacji na zastępcę profesora obejmuje jej kierownictwo. Skupia on wokół siebie grupę ofiarnych współpracowników. Uznając zdolności organizacyjne Prof. Paszkiewicza, oraz umiejętność zjednywania sobie studentów i współpracowników, Rada Wydziału Inżynieryjno-Budowlanego powierza mu godność Dziekana w kadencji 1947-52. w połowie tej kadencji rozpoczyna się budowa nowej siedziby Wydziału wg. projektu prof. Tadeusza Teodorowicza Todorowskiego. Budowa nowej siedziby wymagała dostarczenia na plac budowy znacznych ilości materiałów budowlanych. Prof. Paszkiewicz skalkulował, że najtańszym środkiem transportu będzie bocznica kolejowa. Osobiście zaprojektował tę bocznice, która dochodziła na plac budowy i kończyła się przy ul. Katowickiej, obecnie Akademickiej, na wysokości głównego wejścia na Wydział Budownictwa. Bocznica ta, stanowiła później doskonały poligon do zajęć dydaktycznych z przedmiotu Komunikacje Lądowe. Dziekan M. Paszkiewicz, jako świetny inżynier budownictwa lądowego doskonale rozumiał znaczenia ćwiczeń praktycznych dla przyszłych inżynierów. w roku 1952, w ramach ćwiczeń pod kierunkiem Profesora, studenci naszego Wydziału wspólnie z Biurem Projektów Budownictwa Wodnego w Świętochłowicach, wzięli udział w inwentaryzacji budowlanej ocalałych, po bombardowaniach, obiektów Zakładów Chemicznych w Blachowni Śląskiej. Godna podkreślenia jest także działalność M. Paszkiewicza, jako Przewodniczącego Komisji do oceny dorobku kandydatów ubiegających się o uzyskanie dyplomu inżyniera zawodowego, co umożliwiały ówczesne przepisy. Kandydatami do tego dyplomu byli ludzie starsi, którzy studia rozpoczęli przed wojną lub studiowali w czasie wojny na tajnych kursach i mieli znaczny dorobek zawodowy w zakresie projektowania lub wykonawstwa. Równolegle z pracą naukowo-dydaktyczną i administracyjną, Profesor pełnił liczne funkcje społeczne. Między innymi przez kilka lat był przewodniczącym Zakładowej Organizacji Związkowej ZNP i rzecznikiem Komisji Dyscyplinarnej dla pracowników naukowych.

Uznając zasługi Profesora w różnych dziedzinach działalności Uczelni, Rada Wydziału tym razem Budownictwa Przemysłowego i Ogólnego, powierzyła prof. M. Paszkiewiczowi w roku akademickim 1955/56 po raz drugi godność Dziekana. Niestety liczne obowiązki, które pełnił z zapałem i oddaniem a także przeżycia okupacyjne wpłynęły na stan jego zdrowia i zmusiły do przerwania na pewien okres tak intensywnego trybu życia. Po powrocie do zdrowia koncentruje się na pracy naukowej i dydaktycznej. Publikuje kilka prac z zakresu geodezji i komunikacji lądowych, współredaguje pięciojęzyczny słownik geodezyjny, opracowuje nową metodę graficznego wyznaczania powierzchni przekrojów robót ziemnych, oraz teorię i konstrukcje nomogramu do obliczeń tachymetrycznych. Recenzuje także, niezwykle wnikliwie kilka podręczników i skryptów do nauczania geodezji. Profesor jest inicjatorem i współorganizatorem ogólnopolskich konferencji katedr geodezji na wydziałach niegeodezyjnych. z jego inicjatywy Katedra, którą kierował z reguły organizowała ćwiczenia polowe z geodezji poza Gliwicami w miejscowościach o dobrych walorach klimatycznych. Tę tradycje na długie lata przejęli i udoskonalili jego następcy. w uznaniu zasług prof. M. Paszkiewicz został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski. Zmarł 18 kwietnia 1966 r.