Urodził się 25 lipca 1905 roku w Śniatynie, w województwie stanisławowskim (obecnie na Ukrainie).

W mieście rodzinnym uczęszczał do szkoły podstawowej i gimnazjum, które ukończył celująco egzaminem dojrzałości w roku 1924.

Studia rozpoczął w tym samym roku na Wydziale Ogólnym Politechniki Lwowskiej.

W trakcie studiów podejmuje pracę dydaktyczną. W latach 1929 – 1935 był zastępcą asystenta w Katedrze Matematyki Politechniki Lwowskiej kierowanej przez profesora w Stożka, a następnie w Katedrze Matematyki II u profesora a Łomnickiego.

W roku 1936 otrzymał dyplom magistra nauk matematycznych. Rozpoczyna pracę jako nauczyciel w Liceum w Strzyżowie koło Rzeszowa. Organizuje tam pracownie: fizyczną i chemiczną, warsztat stolarski i Ślusarski oraz lokalną elektrownię pracująca na potrzeby Szkoły.

Realizując Swoje zainteresowania, w roku 1938/39 podejmuje studia na III roku Oddziału Elektrycznego Wydziału Mechanicznego Politechniki Lwowskiej.

Równocześnie organizuje i prowadzi Szkołę Samochodową, której działalność zostaje wyróżniona przez Kuratorium i Wojewódzki Urząd Drogowy.

W okresie wojennym pracował jako nauczyciel w szkolnictwie ukraińskim. Jest kolejno: nauczycielem w Ukraińskiej Szkole Średniej w Śniatynie, powiatowym inspektorem metodycznym w zakresie fizyki i inspektorem szkoły żydowskiej.

W roku 1942 zorganizował polską Szkołę Ludową w Śniatynie, którą kierował do 1944 r. Zorganiował również Szkołę Rzemieślniczą, w której jednocześnie pełnił funkcje kierownika i instruktora. Prasował także jako nauczyciel fizyki w Polskiej Szkole Średniej w Śniatynie.

Repatriowany, w roku 1946 podjął pracę w Szkole Budownictwa w Bytomiu, ucząc tam przez dwa lata, geometrii wykreślnej oraz prowadząc równolegle kursy samochodowe.

W czerwcu 1946 roku został powołany na stanowisko adiunkta w Katedrze Geometrii Wykreślnej Politechniki Śląskiej. Wykładał na Wydziale Górniczym, na Studium Przygotowawczym, a jednocześnie w Wieczorowej Szkole Inżynierskiej oraz Wyższej Szkole Pedagogicznej w Katowicach. W twórczej pasji nauczycielskiej projektuje i własnoręcznie wykonuje zespół modeli dydaktycznych do przedmiotu geometria wykreślna.

Od momentu powołania kierował Zakładem Geometrii Wykreślnej na Wydziale Górniczym. Zorganizował i wyposażył ten Zakład. W kadencji 1956/57 pełnił funkcję prodziekana Wydziału Górniczego.

W roku 1951 awansował na stanowisko zastępcy profesora, a pięć lat później osiągnął stopień docenta etatowego. W roku 1959 objął kierownictwo Katedry Geometrii Wykreślnej na Wydziale Budownictwa Przemysłowego i Ogólnego. W roku 1962 otrzymał tytuł naukowy profesora nadzwyczajnego.

W kadencji 1964 -1966 był prodziekanem Wydziału Budownictwa Przemysłowego i Ogólnego. W okresie 1956 – 1960 był posłem do Sejmu PRL, wybrany w prawyborach głosami pracowników i studentów Politechniki Śląskiej.

Równolegle z pracą dydaktyczną na Politechnice Śląskiej pełni funkcję dyrektora Instytutu Wychowania Technicznego Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach.

W latach 1955 – 1958 wydał szereg prac naukowych obejmujących zasady nowych lub nowo zinterpretowanych metod odwzorowania „Rzut śląski”, „Rzut ukośny” i „Dwuobrazowy rzut równoległy”. W roku 1959 wydał w PWN obszerne monograficzne opracowanie pt. „Trójobrazowy rzut równoległy”.

Za osiągnięcia w pracy naukowej i dydaktycznej był wyróżniany i odznaczany m.in.: Złotym Krzyżem Zasługi, Medalem Dziesięciolecia PRL, Złotą Odznaką XV–lecia oraz XXV-lecia Politechniki Śląskiej, Odznaką XXV–lecia Gliwic.

Profesor Adam Zawadzki zginął w wypadku samochodowym w Jugosławii, 16 sierpnia 1972 roku. Spoczywa na Cmentarzu Lipowym w Gliwicach.

Autor notki: Marian Palej