Urodził się 13 grudnia 1899 roku w Żywcu.

W tymże mieście w roku 1917 ukończył średnią szkołę, uzyskując z wyróżnieniem świadectwo dojrzałości.

W roku 1918 rozpoczął studia politechniczne we Lwowie, przerywając je z powodu działań wojennych polsko–rosyjskich, wstępując do formujących się oddziałów Wojska Polskiego. w roku 1921 kończy Szkołę Podchorążych w Warszawie w stopniu podporucznika.

Podczas urlopu wojskowego zdaje z postępem celującym egzamin z geometrii wykreślnej na Politechnice Lwowskiej. Wyjątkowymi uzdolnieniami zwraca uwagę profesora Kazimierza Bartla który w 1921 roku angażuje Go do pracy w Katedrze Geometrii Wykreślnej w charakterze „demonstratora”. Po roku zostaje mianowany na stanowisko asystenta, którą to funkcję pełnił przez siedem lat, równocześnie studiując i dodatkowo pracując (z uwagi na trudną sytuację materialną rodziny) w przedsiębiorstwach budowlanych.

W roku 1929 zdał z wynikiem bardzo dobrym egzamin dyplomowy z zakresu specjalności drogi i mosty. Awansuje na stanowisko adiunkta, rozpoczynając wykłady na Wydziale Rolniczo – Leśnym Politechniki Lwowskiej, które prowadzi nieprzerwanie do roku 1944.

W okresie drugiej wojny światowej mianowany zostaje docentem.

W roku 1944 opuszcza Lwów, by przejściowo pełnić kolejno funkcje: inżyniera regulacji rzeki Białej w Grybowie, kierownika odbudowy Nowego Sącza oraz dyrektora fabryki lekkich betonów na Śląsku.

W październiku 1945 roku objął wykłady na Politechnice Śląskiej oraz kierownictwo Katedry Geometrii Wykreślnej na Wydziale.

W roku 1948 otrzymał tytuł naukowy profesora nadzwyczajnego.

W latach 1950 – 1951 pełnił funkcję prodziekana Wydziału Inżynieryjno – Budowlanego, a w latach 1952 – 1956 – prorektora ds. dydaktyki Politechniki Śląskiej.

W latach 1952 – 1956 był posłem do Sejmu PRL, gdzie sprawował funkcję zastępcy przewodniczącego Komisji ds. Komunikacji i Łączności.

W roku 1956 przeniósł się do Krakowa i objął kierownictwo Katedry Geometrii Wykreślnej na Politechnice Krakowskiej.

W roku 1960 otrzymał nominację na profesora zwyczajnego Politechniki Krakowskiej. Opublikował szereg podręczników akademickich m.in. „Nauka o rzutach”. Podręcznik ten wznawiany wielokrotnie w dużych nakładach ma wyjątkowe walory dydaktyczne. Był również autorem wielu podręczników dla szkół licealnych i zawodowych: „Geometria wykreślna i  i  II” oraz studentów wydziałów zaocznych Politechniki Śląskiej „Geometria wykreślna dla studiów zaocznych”.

Był autorem rozpraw naukowych pt.; Perspektograf przesuwny” oraz „Niektóre własności ognisk stożkowych ujawnionych za pomocą perspektografu De la Fresnaya” publikowanych w „Pracach Matematycznych” w 1955 roku.

Był współautorem założeń projektowych zespołu gmachów uczelnianych Politechniki Śląskiej i dzielnicy akademickiej w Gliwicach.

Był wspaniałym pedagogiem, znakomitym organizatorem i wrażliwym wychowawcą młodzieży.

Za szeroką działalność dydaktyczną, organizacyjną i naukową otrzymał szereg odznaczeń m.in. Złoty Krzyż Zasługi w 1937 r., Oficerski Krzyż Orderu Odrodzenia Polski w 1954 r. oraz tytuł Zasłużonego Nauczyciela PRL w 1970 roku.

Zmarł 10 maja 1975 roku – spoczywa na cmentarzu w Żywcu.

Autor notki: Marian Palej