Wydział Architektury

LUDZIE WYDZIAŁU ARCHITEKTURY POLITECHNIKI ŚLĄSKIEJ
(kolejność alfabetyczna):

- Marcin Bukowski
- Henryk Buszko
- Andrzej Czyżewski
- Julian Duchowicz
- Marek Dziekoński
- Marian Dziewoński
- Aleksander Franta
- J. Tadeusz Gawłowski
- Zbigniew Gądek
- Aleksander Grygorowicz
- Wiktor Jackiewicz
- Jurand Jarecki
- Nina Juzwa
- Janina Klemens
- Mieczysław Król
- Adam Lisik
- Bohdan Lisowski
- Zygmunt Majerski
- Franciszek Maurer
- Zygmunt Mieszkowski
- Andrzej Niezabitowski
- Kazimierz Paprocki
- Tadeusz Pfutzner
- Jacek Radziewicz-Winnicki
- Michał Rościszewski
- Jerzy Witeczek
- Jacek Włodarczyk
- Zofia Rydet
- Stanisław Słodowy
- Tomasz Taczewski
- Stanisław Tomaszek
- Stefan Zemła
- Czesław Thullie

ANDRZEJ CZYŻEWSKI
(informacje pochodzą z Almanachu XXX Wydziału Architektury Politechniki Śląskiej)

Tytuł naukowy: MGR INŻ. ARCH.
Lata pracy na W.A. Politechniki Śląskiej: OD 1975 DO 1981
Stanowisko: DOCENT KONTRAKTOWY
Data i miejsce urodzenia: 18.12.1930, WARSZAWA
Dyplom: 1955, W.A. POLITECHNIKI WROCŁAWSKIEJ

W 1955 roku ukończyłem Wydział Architektury Politechniki Wrocławskiej. Tam w 1952 roku rozpocząłem pracę, początkowo jako zastępca asystenta, następnie jako asystent i starszy asystent, wpierw w Katedrze Rysunku Odręcznego, następnie w Katedrze Projektowania Budowli Przemysłowych. ■ W rezultacie wygranego w 1958 roku konkursu SARP na kościół w Nowych Tychach, razem z żoną Marią, architektem, przeniosłem się do Tych rozpoczynając jesienią 1958 roku pracę w tamtejszym Miastoprojekcie. Z końcem letniego semestru 1959 roku zakończyłem pracę na Politechnice Wrocławskiej. ■ W Miastoprojekcie Nowe Tychy pracowałem do emerytury, na którą przeszedłem z końcem 1995 roku, z przerwą w latach 1984-1988, kiedy to zostałem powołany na stanowisko Głównego Architekta Wojewódzkiego w Katowicach. ■ W roku 1975 zostałem przez profesora Zygmunta Majerskiego zaproszony do pracy na Wydziale Architektury Politechniki Śląskiej w Gliwicach. Podjąłem tę pracę, na niepełnym etacie, początkowo jako starszy wykładowca, a od 1976 roku jako docent kontraktowy, nie przestając pracować w Tychach. Prowadziłem na III roku wykłady i ćwiczenia z projektowania budownictwa mieszkaniowego oraz prace dyplomowe. Pracę tę zakończyłem w 1981 roku, do roku 1983 kontynuowałem prowadzenie rozpoczętych wcześniej prac dyplomowych. ■ Przez cały okres pracy zawodowej działałem w Stowarzyszeniu Architektów Polskich. W latach 1963-1967 byłem wiceprezesem, a w latach 1967-1971 prezesem katowickiego Oddziału SARP. W latach 1973-1983 byłem radnym Wojewódzkiej Rady Narodowej w Katowicach. ■ Obecnie, na emeryturze, mogę spokojnie uprawiać to, co cieszyło mnie już w latach studenckich - turystykę i fotografię

ZBIGNIEW GĄDEK
(informacje pochodzą z Almanachu XXX Wydziału Architektury Politechniki Śląskiej)

Tytuł naukowy: PROF. DR HAB. INŻ. ARCH.
Lata pracy na W.A. Politechniki Śląskiej: OD 1974 DO 1998
Stanowisko: PROFESOR NADZWYCZAJNY POLITECHNIKI ŚLĄSKIEJ
Data i miejsce urodzenia: 1925
Data i miejsce zgonu: 1998, KRAKÓW
Dyplom: 1953, W.A. POLITECHNIKI KRAKOWSKIEJ
Doktorat: 1965
Habilitacja: 1972, W.A. POLITECHNIKI KRAKOWSKIEJ
Profesor tytularny:1997
Funkcje kierownicze na W. A. Politechniki Śląskiej: OD 1974 DO 1998 - KIEROWNIK ZESPOŁU URBANISTYKI

Członek Komisji Urbanistyki i Architektury Oddziałów PAN w Krakowie i Katowicach. W latach 1953-1974 nauczał na Wydziale Architektury Politechniki Krakowskiej, na Wydziale Architektury Politechniki Śląskiej w Gliwicach, w Hull School of Architecture, na Wydziale Architektury Uniwersytetu w Sheffield - również w latach późniejszych wielokrotnie jako wizytujący krytyk. Częste wyjazdy studialne do USA i krajów europejskich. Liczne projekty i realizacje budynków i założeń urbanistycznych; publikacje z teorii i praktyki architektonicznej i urbanistycznej. Wystawy autorskie w kraju i za granicą, m.in.: XIV Międzynarodowe Biennale Sztuki w Sao Paulo, TERRA-1, TERRA-2, Kingston upon Hull, Sheffield, Kraków, Opole, Zakopane. ■ Człowiek wielkiego serca i ogromnej pasji twórczej, często nazywany architektem niekonwencjonalnym, zawsze szczodrze dzielący się z wszystkimi radością poznania, radością tworzenia, umiłowaniem wolności, natury i piękna w każdym jego przejawie. Z jego ogromnej, niepospolitej wiedzy i nowatorskich, wyprzedzających epokę poszukiwań twórczych czerpali uczniowie i przyjaciele - współpracownicy, z którymi zawsze z radością dzielił się swoim doświadczeniem zawodowym i życiowym. Wielki, niespokojny duch architektury, niezwykle twórczy w każdym działaniu. W swoim barwnym i do końca aktywnym życiu inspirował i inicjował wiele ważnych poczynań artystycznych i zawodowych, także wydawniczych, w Polsce i poza jej granicami. Podsuwał pomysły, zwracał uwagę na ludzi i wydarzenia, chętnie aktywnie w nich uczestnicząc. W licznych publikacjach a szczególnie w ostatniej pt. Architektura miejsca przedstawiał swój rysowany i formowany na piśmie warsztat i filozofię twórczą, ujawniające wielką erudycję ale i wyraźną osobowość twórczą. W toku czterdziestoletnich poszukiwań i studiów główny nurt jego przemyśleń i działań projektowych stanowiły problemy kontekstu czasu i miejsca oraz wielkiej skali w architekturze w aspekcie urbanistycznym krajobrazowym i społecznym, a także zapobieganie degradacji otoczenia człowieka poprzez właściwe formowanie architektury, często w ujęciu futurystycznym. Wiedza i swoboda poruszania się we współczesnych mu teoriach i jednoczesne konsekwentne trwanie przy własnym zdaniu zdecydowanie preferującym indywidualizm autorski, ukazane w konkretnych rozwiązaniach projektowych, nie pozostawiają wątpliwości, kto jest ich twórcą. Zamieszczane w częściach ilustracyjnych publikacji wspaniałe rysunki, zestawione z fotografiami realizacji, stanowią dla nas albumy twórczości bardzo osobistej. W niej Zbigniew Gądek tworzy świat własny, ale równocześnie niezwykle przystający do otoczenia. Świat rozumiejący i kontynuujący - nierzadko futurystycznie - procesy natury a równocześnie wpisany w tradycję i folklor miejsca. Sukcesy realizacji stają się faktem, gdyż kreują wizje co prawda osobiste, lecz w sposób na tyle oczywisty i bezkonfliktowy, jakby to były wyobrażenia nas wszystkich o miejscu w którym powstały. Swój świat architektury i swoje zmagania z nim przedstawiał w publikacjach niezwykle prawdziwie i jednoznacznie, ukazując fascynujący warsztat architekta oraz dążenie do tego, aby to co zostało narysowane - zrealizowało się w przestrzeni. I to tak właśnie jak autor sobie wyobraził. Posiadał niezwykły dar dostrzegania i wyzwalania w ludziach ich możliwości twórczych. Najwyżej cenił kreacyjne nastawienie do życia i pracy oraz szczerość i bezpretensjonalność. Jego ogromna witalność a niekiedy rubaszność skrywały duszę niezwykle wrażliwą na piękno i dobro, ból czy rozterki ludzkie. Nie potrafił godzić się z małościami tego świata, impulsywnie i często skutecznie reagując na wszelkie ich przejawy, szczególnie gdy dotyczyło to kreacji przestrzeni i architektury, jak też jej nauczania. Posiadał szczególny stosunek do młodzieży akademickiej. Wykształcił szereg wspaniałych architektów, którym wpoił umiłowanie zawodu, wyczucie piękna i estetyki, olbrzymi zapał twórczy, wiarę w człowieka. Łatwość dotarcia do młodych umysłów wynikała z Jego partnerskiego, przyjacielskiego ich traktowania, za co był szczególnie ceniony, szanowany i lubiany. Dziś uczniowie, którzy wyszli spod ręki mistrza, zasilają kadrę dydaktyczną Wydziału Architektury, przekazując nabyte umiejętności i zasady następnym pokoleniom. Był pasjonatem architektury żarliwie uprawiającym swój ukochany zawód tak jako projektant jak i nauczyciel akademicki. I było to zaraźliwe! Wiedzą to jego najbliżsi oraz przyjaciele, uczniowie i współpracownicy a także krytycy tacy jak T.P.Szafer, D.Gosling, P.G.Fauset, F.O. Gehry. W opiniach tych ostatnich zaliczany jest do najściślejszej czołówki twórców architektury współczesnej.

NINA JUZWA
(informacje pochodzą z Almanachu XXX Wydziału Architektury Politechniki Śląskiej)
Tytuł naukowy: PROF. DR HAB. INŻ. ARCH.
Lata pracy na W.A. Politechniki Śląskiej: OD 1961
Stanowisko: PROFESSOR ZWYCZAJNY POLITECHNIKI ŚLĄSKIEJ
Data i miejsce urodzenia: 02.05.1935, RYBNIK
Dyplom: 1961, W. A. POLITECHNIKI WROCŁAWSKIEJ
Doktorat: 1977, W. B. I A. POLITECHNIKI ŚLĄSKIEJ, „PROJEKTOWANIE OBIEKTÓW MIĘDZYUCZELNIANYCH SZKOŁY WYŻSZEJ”, PROMOTOR: prof. Z. MAJERSKI
Habilitacja: 1990, W. A. POLITECHNIKI WARSZAWSKIEJ, „KSZTAŁTOWANIE PRZESTRZENNE PRZEMYSŁU NA OBSZARACH AGLOMERACJI PRZEMYSŁOWYCH”
Profesor tytularny: 2000
Profesor Honorowy Politechniki Śląskiej: 2013
Funkcje kierownicze na W. A. Politechniki Śląskiej: ZASTĘPCA DYREKTORA INSTYTUTU A. I U., KIEROWNIK ZAKŁADU ARCHITEKTURY PRZEMYSŁOWEJ, OD 1999 DO 2005 - DZIEKAN


Pracę na Politechnice Śląskiej podjęła w 1961 r., rok po uzyskaniu dyplomu mgr inż. arch. na Wydziale Architektury Politechniki Wrocławskiej. Od 1996 r. pracuje także w instytucie architektury i urbanistyki Politechniki Łódzkiej. W uczelni gliwickiej przeszła wszystkie stopnie kariery akademickiej od asystenta do profesora zwyczajnego. Pracę doktorską nt projektowania obiektów szkół wyższych obroniła w 1977 r. Praca habilitacyjna, obroniona na W. A. Politechniki Warszawskiej otrzymała nagrodę Min. Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa, za; ”wybitny wkład w dziedzinę planowania przestrzennego, przestrzennego zwłaszcza w strategię dalszych przemian aglomeracji przemysłowych” (1992 r.).
Punktami ciężkości zainteresowań zawodowych i badawczych prof. Juzwy, jest: projektowanie zespołów urbanistycznych, bądź obiektów wielkoskalarnych związanych z funkcją nauki i produkcji, problemy rewitalizacji obszarów wymagających przekształceń środowiska przestrzennego, oraz zagadnienia teorii architektury w nauczaniu projektowania architektonicznego. W dorobku naukowo - badawczym posiada ponad 60 publikacji, w tym 4 książkowe, oraz około 20 w wydawnictwach zagranicznych.
Jest autorem, bądź współautorem 99 prac studialnych, planów i projektów realizacyjnych - z tego, wiele dla Dzielnicy Akademickiej. Uczestniczyła w konkursach architektonicznych (dwa wyróżnienia krajowe, dwa międzynarodowe, nagroda i realizacja zagraniczna). Jest promotorem ponad 90 prac magisterskich dyplomowych w Łodzi i w Gliwicach i 14 prac doktorskich. Większość dysertacji uzyskała wyróżnienia rad wydziałów (9), bądź nagrody w ministerialnych konkursach ogólnopolskich (5). Dysertacja nt osiedli przyfabrycznych Górnego Śląska, uzyskała I Nagrodę Europejskiej Fundacji Europa Nostra (2006 r.). Na zlecenie rad wydziałów architektury i centralnych instytucji naukowych wykonuje recenzje prac naukowych i awansowych (ponad 70). Jest współautorem dwu projektów międzynarodowych. Najciekawszym doświadczeniem była funkcja eksperta w europejskim projekcie EU - INTERREG IIIB - REKULA, na temat przekształceń krajobrazów regionów zniszczonych nadmierną eksploatacją przemysłową, 2003-2006. (Partnerzy IBA III See - Dolne Łużyce, Region Wenecji i Aglomeracja Katowicka).Równolegle do pracy na uczelni rozpoczęła w 1969 roku, pracę zawodowo - twórczą, najpierw w ramach zespołów autorskich, kolejno; pod kierunkiem profesorów: Włodzimierza Bucia, Zygmunta Majerskiego, Tadeusza Gawłowskiego. Pomiędzy 1975 r. a 1991 r. pracowała w biurach architektonicznych w kraju; Inwestprojekt Katowice i Mostostal Zabrze, oraz zagranicą. W Monachium, w biurze Henn & Henn, 1977 r. i 1979-1980 r. i w Lyonie w biurze, Sud Architects, oraz w urbanistycznej pracowni regionalnej COURLY, 1991-1992 r. Przez wszystkie te lata prof. Juzwa, aktywnie uczestniczyła w życiu organizacyjnym Politechniki i Wydziału, działając w gremiach decyzyjnych na poziomie Wydziału i Szkoły; w tym, senator, członek komisji kolegialnych, dziekan W.A. Pol. Śl. (1999-2005 r.). Aktywnie działa w gremiach obieralnych poza uczelnią. Jest członkiem komisji ds./grantów działającej przy komitecie badań naukowych Ministerstwa, członkiem Komitetu Architektury i Urbanistyki PAN, przewodniczącym ds. urbanistyki, oraz członkiem zarządu głównego Towarzystwa Urbanistów Polskich. Pracowała w Grupie Roboczej ds. Miejsc Pracy, w Międzynarodowej Unii Architektów UIA (1978-1990 r.), uczestniczy w międzynarodowych programach European Assotiation for Architectural Education - by wymienić najważniejsze.Jej dewizą życiową jest - by w pogoni za codziennością nie zagubić swych marzeń. Marzenia ewoluują, dawniej była to architektura w działaniu, teraz są to badania związków architektury z otoczeniem, a także umiejętność przekazu swojej wiary w misję piękna architektury młodym adeptom zawodu architekta i zawodu nauczyciela akademickiego.

ZYGMUNT MIESZKOWSKI
(informacje pochodzą z Almanachu XXX Wydziału Architektury Politechniki Śląskiej)
Tytuł naukowy: DOC. DR HAB. INŻ. ARCH.
Lata pracy na W.A. Politechniki Śląskiej: OD 1978 DO 1987
Stanowisko: DOCENT
Data i miejsce urodzenia: 09.02.1917, MOSKWA
Data i miejsce zgonu: 01.10.1987, KRAKÓW
Dyplom: 1948, W.A. POLITECHNIKI KRAKOWSKIEJ
Doktorat: 1962, W.A. POLITECHNIKI KRAKOWSKIEJ, „PODSTAWOWE PROBLEMY ARCHITEKTURY W TRAKTATACH POLSKICH - POŁOWA XVI POCZĄTEK XIX WIEKU”
Habilitacja: 1976, W.A. POLITECHNIKI KRAKOWSKIEJ, „KSZTAŁTOWANIE OŚRODKÓW WCZASOWYCH W TERENACH GÓRSKICH.- NA PRZYKŁADZIE POLSKICH KARPAT”
Funkcje kierownicze na W.A. Politechniki Śląskiej: OD 1984 DO 1986 - PRODZIEKAN DS. OGÓLNYCH I NAUKOWYCH, OD 1978 DO 1987 - KIEROWNIK ZAKŁĄDU PROJEKTOWANIA WSTĘPNEGO, V-CE DYREKTOR INSTYTUTU

Podstawowy obszar działalności naukowej i dydaktycznej - teoria architektury, a w tym w szczególności zasady projektowania uwzględniające człowieka jako podmiot kształtowania architektonicznego uwzględniającego jego potrzeby fizyczne (biologiczne), ale także psychiczne i społeczne - zarówno w aspekcie historycznym jak i praktycznym. Wyniki analiz z tego zakresu opublikowano w wielokrotnie wznawianych skryptach i podręcznikach projektowania architektonicznego: ▪ „Ogólne elementy projektowania” (1958,1960 r.), ▪ „Mieszkanie - elementy i układy przestrzenne” (1969, 1971 r.) ▪ „Elementy projektowania architektonicznego” (1973,1975, wydana także w Rumunii 1981 r.), ▪ „Mieszkanie - elementy i zespoły” (1974, 1980, 1981 r.), ▪ publikacja pracy doktorskiej (1970 r.) uzyskała recenzje i opinie podkreślające wagę podjętego problemu. Wieloaspektowość potrzeb przestrzennych człowieka uwzględniała także opublikowana w 1975 roku rozprawa habilitacyjna. Pełny wykaz opublikowanych monografii, rozpraw, artykułów, komunikatów naukowych i referatów obejmuje kilkadziesiąt pozycji, z czego ponad 40 po uzyskaniu stopnia dr hab. ■ Autor licznych opinii i recenzji naukowych. ■ Ukoronowaniem ponad 40 letniego doświadczenia dydaktycznego było opracowanie programu przedmiotu „Projektowanie wstępne” i organizacja realizującego go w latach 1978-1988 zespołu, którym kierował do przejścia na emeryturę. Oryginalna koncepcja przedmiotu zawierała nauczanie metodą „zintegrowanego projektowania” uwzględniającego problematykę urbanistyczną, architektoniczną i realizacyjną w kształtowaniu jednorodzinnych osiedli mieszkaniowych, a osiągane wyniki metodyczne, prezentowane na konferencjach i wystawach uzyskały wysokie oceny innych uczelni architektonicznych w kraju i za granicą. ■ Promotor i recenzent kilkudziesięciu prac dyplomowych magisterskich i doktorskich. ■ Serdeczny i życzliwy opiekun studentów i młodych pracowników. ■ Od początku kariery aktywny udział w opracowywaniu programów i metodologii studiów na Wydziałach Architektury w Krakowie i Gliwicach. W wyniku współpracy z różnymi instytucjami poza uczelnią - autor i współautor kilkudziesięciu projektów, w tym 44 zrealizowanych, głównie budynków mieszkalnych, ale także obiektów użyteczności publicznej i wnętrz. ■ Laureat wielu nagród rektorskich za działalność dydaktyczną, naukową i społeczną w Politechnice Krakowskiej i Politechnice Śląskiej, nagrody Ministra Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki za działalność dydaktyczną, odznaczony odznaką 1000-lecia Polski, Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Kawalerskim Polski Odrodzonej. ■ W latach 1948-1987 członek Krakowskiego Oddziału SARP, w którym pełnił różne funkcje. Członek Komisji Urbanistyki i Architektury Krakowskiego i Katowickiego Oddziału Polskiej Akademii Nauk. Aktywnie uczestniczył w rozwiązywaniu problemów lokalnych społeczności, zawsze w związku ze swoimi pasjami zawodowymi.