Start - Aktualności
Autor: System Publikacja: 19.08.2013
Zmarł prof. Antoni Rosikoń. Miał 106 lat
W sobotę, 17 sierpnia, przeżywszy 106 lat, zmarł prof. dr inż. Antoni Rosikoń. Był najstarszym profesorem w Polsce, do końca swoich dni czynnym naukowo.
Antoni Rosikoń urodził się 10 czerwca 1907 r. w Grodkowie Siewierskim jako syn Heleny z d. Nikodem i Wojciecha, pracownika kolei. Wybierając kierunek studiów, poszedł w ślady ojca. W roku 1932 ukończył z wynikiem bardzo dobrym Wydział Inżynierii Lądowej Politechniki Warszawskiej. Pasją jego życia była szeroko pojęta budowa komunikacyjnych układów kolejowych i geotechnika. Szczególnie interesowały go zjawiska zachodzące w podłożu poddanym wpływom eksploatacji górniczej, w tej dziedzinie stał się wybitnym ekspertem.
Jego wiedza i doświadczenie zawodowe oraz działalność naukowa zostały dostrzeżone i „wykorzystane” do celów dydaktycznych dwukrotnie. Po raz pierwszy w latach 1945-1947, w okresie tworzenia się Politechniki Śląskiej był wykładowcą z przedmiotów: statyka, mechanika gruntów i materiały budowlane. Po raz drugi otrzymał w roku 1965 zadanie znacznie wyższej rangi. Ministerstwo Szkolnictwa Wyższego w porozumieniu z Ministerstwem Komunikacji powierzyło mu powołanie specjalności drogi żelazne i utworzenie Katedry Budowy Kolei na Wydziale Budownictwa Politechniki Śląskiej. Na stanowisku kierownika Katedry Kolei i następnie dyrektora Instytutu Budowy Dróg pracował do 1977 roku. Osiągnąwszy wiek 70 lat, będąc jeszcze w pełni sił, zgodnie z obowiązującymi wówczas przepisami, odszedł na emeryturę. Nie zaprzestał jednak pracy a związki z uczelnią utrzymał do końca.
Jego dorobek inżynierski i naukowy jest ogromny. Opublikował dziesiątki pozycji, w tym: monografie, rozprawy, wytyczne projektowe, artykuły, referaty, podręczniki i skrypty. Jest również autorem kilku patentów. Wielokrotnie nagradzany był odznaczeniami państwowymi oraz nagrodami i dyplomami przez gremia techniczne i naukowe.
Zwieńczeniem jego pracy zawodowej, naukowej i dydaktycznej było nadanie mu przez Prezydenta RP w dniu 25 maja 2001 r tytułu profesora nauk technicznych. Fakt ten zdopingował go do dalszej pracy. Ostatnią książkę „O obrotach podpór i przęseł mostów” wydał w roku 2007, czyli mając 100 lat. Ostatni wykład dla studentów wygłosił przy pełnej sali w czerwcu br. w Wyższej Szkole Technicznej w Katowicach.
Był człowiekiem wielkiego formatu w wymiarze zawodowym, naukowym i czysto ludzkim. Obdarzony przez los długim życiem, potrafił to życie wykorzystać w pełni, zgodnie ze swoją pasją inżynierską na pożytek ludzi i nauki. Ukochana praca wypełniała jego dni do samego końca. Nieustannie poszukujący, kształcący się, zawsze podążał za postępem wiedzy, sam wnosząc niemały w nią wkład.
Ten wizerunek profesora, człowieka wielkiej wiedzy i ogromnego serca pozostanie na zawsze w pamięci tych, którzy mieli szczęście znaleźć się w jego otoczeniu.
Jego wiedza i doświadczenie zawodowe oraz działalność naukowa zostały dostrzeżone i „wykorzystane” do celów dydaktycznych dwukrotnie. Po raz pierwszy w latach 1945-1947, w okresie tworzenia się Politechniki Śląskiej był wykładowcą z przedmiotów: statyka, mechanika gruntów i materiały budowlane. Po raz drugi otrzymał w roku 1965 zadanie znacznie wyższej rangi. Ministerstwo Szkolnictwa Wyższego w porozumieniu z Ministerstwem Komunikacji powierzyło mu powołanie specjalności drogi żelazne i utworzenie Katedry Budowy Kolei na Wydziale Budownictwa Politechniki Śląskiej. Na stanowisku kierownika Katedry Kolei i następnie dyrektora Instytutu Budowy Dróg pracował do 1977 roku. Osiągnąwszy wiek 70 lat, będąc jeszcze w pełni sił, zgodnie z obowiązującymi wówczas przepisami, odszedł na emeryturę. Nie zaprzestał jednak pracy a związki z uczelnią utrzymał do końca.
Jego dorobek inżynierski i naukowy jest ogromny. Opublikował dziesiątki pozycji, w tym: monografie, rozprawy, wytyczne projektowe, artykuły, referaty, podręczniki i skrypty. Jest również autorem kilku patentów. Wielokrotnie nagradzany był odznaczeniami państwowymi oraz nagrodami i dyplomami przez gremia techniczne i naukowe.
Zwieńczeniem jego pracy zawodowej, naukowej i dydaktycznej było nadanie mu przez Prezydenta RP w dniu 25 maja 2001 r tytułu profesora nauk technicznych. Fakt ten zdopingował go do dalszej pracy. Ostatnią książkę „O obrotach podpór i przęseł mostów” wydał w roku 2007, czyli mając 100 lat. Ostatni wykład dla studentów wygłosił przy pełnej sali w czerwcu br. w Wyższej Szkole Technicznej w Katowicach.
Był człowiekiem wielkiego formatu w wymiarze zawodowym, naukowym i czysto ludzkim. Obdarzony przez los długim życiem, potrafił to życie wykorzystać w pełni, zgodnie ze swoją pasją inżynierską na pożytek ludzi i nauki. Ukochana praca wypełniała jego dni do samego końca. Nieustannie poszukujący, kształcący się, zawsze podążał za postępem wiedzy, sam wnosząc niemały w nią wkład.
Ten wizerunek profesora, człowieka wielkiej wiedzy i ogromnego serca pozostanie na zawsze w pamięci tych, którzy mieli szczęście znaleźć się w jego otoczeniu.
Msza św. pogrzebowa zostanie odprawiona w sobotę 24 sierpnia o godz. 10.00 w Archikatedrze Chrystusa Króla w Katowicach przy ul. Plebiscytowej.
Po mszy odbędą się uroczystości pogrzebowe na cmentarzu przy ul. Sienkiewicza w Katowicach.
Udostępnij:
Aktualności
Pokaż wszystkie
Więcej aktualności Mniej aktualności
Wydarzenia
Pokaż wszystkie
Współpraca:
Santander Universidades to jeden z fundamentów społecznego zaangażowania Banku Zachodniego BZWBK oraz Grupy Santander.
Współpraca:
Santander Universidades to jeden z fundamentów społecznego zaangażowania Banku Zachodniego BZWBK oraz Grupy Santander.
