Urodził się 1947 roku w Zabrzu. Tytuł mgr. inż. elektryka – automatyka uzyskał w 1970 r. na Wydziale Automatyki Politechniki Śląskiej. Stopień doktora uzyskał w 1978 roku. W Instytucie Elektroniki pracował od 1970 r., początkowo jako asystent, a następnie (od 1979 r.) jako adiunkt.

Dr inż. Maciej Nowiński ma w swym dorobku szereg oryginalnych prac i publikacji związanych głównie z jego kierunkiem zainteresowań tj. układami cyfrowymi i mikroprocesorowymi oraz przetwarzaniem A/C i C/A, ze szczególnym uwzględnieniem urządzeń przemysłowych. Jego praca doktorska z 1978 r. „Statystyczne pomiary zakłóceń przemysłowych w cyfrowych układach automatyki” nie straciła właściwie na aktualności, i to zarówno pod względem konstrukcyjnym, jak i uzyskanych w wyniku jej realizacji rezultatów, jako że poziom zakłóceń w obiektach przemysłowych raczej się nie zmienił. Jest jednym z twórców i wieloletnim kierownikiem podstawowego laboratorium układów cyfrowych w Instytucie Elektroniki, za co został wyróżniony zespołową nagrodą Ministra. Opracował kilkanaście różnych ćwiczeń i stanowisk laboratoryjnych, w tym także wiele dotyczących ćwiczeń prowadzonych poza Zakładem Układów Cyfrowych i Mikroprocesorowych. Brał udział lub kierował kilkoma programami badawczymi, m.in. MR-20 i CPBP 02.09, w ramach którego opracowana została i wdrożona do produkcji unikalna aparatura do oceny jakości stopów odlewniczych CRYSTALDIGRAF. Dla elektronika jednym z poważnych wyzwań było skonstruowanie przetwornika A/C o rozdzielczości lepszej od 1 µV, przeznaczonego przy tym do pracy w bardzo trudnych środowiskowo warunkach, o wysokim poziomie zakłóceń. Mikroprocesorowa aparatura opracowana w kilku wersjach uzyskała kilka znaczących (jak na owe czasy) wyróżnień: złoty medal na Międzynarodowych Targach w Płowdiw w 1984 r., I miejsce na I Ogólnopolskich Targach Wynalazków w Katowicach (1983 r.), Nagrodę Ministra Przemysłu Maszynowego (1985 r.). Wraz z prof. Andrzejem Hławiczką był współtwórcą pierwszych w Polsce nowatorskich wówczas urządzeń testująco-diagnostycznych – programowalnego analizatora sygnatur (wyróżnienie na II Ogólnopolskich Targach Wynalazków, Katowice, 1984 r.) oraz weryfikatora sygnatur. Dr inż. Maciej Nowiński jest też wynalazcą nieznanych wcześniej struktur integracyjnych przetworników A/C o bardzo dużej dokładności i liniowości oraz nowej, ciekawej – i bardzo przy tym sprytnej – koncepcji niezwykle precyzyjnego dzielnika napięcia, wykorzystującego tylko elementy o całkiem umiarkowanej dokładności. Dużo uwagi poświęcił różnorodnym aspektom związanym z realizacją i parametrami precyzyjnych generatorów przebiegów sinusoidalnych. Opracował bardzo oryginalny system do głosowania dla Rady Wydziału AEiI.

Oprócz nieprzeciętnego zmysłu inżynierskiego, dr Nowiński posiadał niezwykły talent dydaktyczny. Zdolność przystępnego prezentowania trudnych, często bardzo abstrakcyjnych zagadnień współczesnej elektroniki powodował, że Jego zajęcia i cieszyły się doskonałą opinią zarówno w gronie studentów, jak i współpracowników. Posiadał też umiejętność zadawania właściwych (a niekiedy kontrowersyjnych) pytań o charakterze naukowym, często kontestujących przyjęte powszechnie paradygmaty i niejednokrotnie wzbudzających burzliwe dyskusje. Był „dobrym duchem” nie tylko Zakładu Układów Cyfrowych i Mikroprocesorowych, ale całego Instytutu Elektroniki. Opracowane przez Niego stanowiska badawcze i dydaktyczne pracują do dziś w laboratoriach różnych Zakładów Instytutu Elektroniki. Między innymi opracował i wykonał uniwersalne stanowiska laboratoryjne, mogące pracować zarówno w laboratoriach układów cyfrowych jak i analogowych oraz powielony w kilkudziesięciu egzemplarzach specjalny model systemu mikroprocesorowego, wypożyczany studentom jako pomoc dydaktyczna. Jego uzdolnienia konstruktorskie pozwalały Mu z sukcesami prowadzić prace dyplomowe z zakresu aparatury elektronicznej, których było około 150. Jedna z tych prac została wyróżniona nagrodą FIATA, a 3 wyróżniono przez Gliwicki Oddział SEP. W ostatnich latach swojej działalności bardzo mocno zaangażował się w prowadzenie Studenckiego Koła Naukowego Elektroników, które reaktywował i prowadził z wieloma sukcesami. Dr inż. Maciej Nowiński jest autorem lub współautorem kilkudziesięciu publikacji naukowych krajowych i zagranicznych oraz 3 skryptów dla studentów. Wykorzystując swój talent dydaktyczno-konstruktorski prowadził ożywioną działalność popularyzatorską, publikując wysoko oceniane w ankietach przez czytelników artykuły w czasopismach o szerokim zasięgu.

Działalność zawodową w IE zakończył w roku 2007, aczkolwiek pozostaje nadal aktywny w obszarze stosowanej elektroniki przemysłowej.