#zCPNwdomu: Popularnonaukowe
Popularnonaukowe
PROSTE NAPOJE IZOTONICZNE
Odpowiednie nawodnienie oraz dostarczenie składników mineralnych i węglowodanów jest istotne podczas wzmożonej aktywności fizycznej czy upałów.
Podaje się, że gdy utracimy taką ilość wody, która odpowiada 5% macy ciała, wydajność naszego organizmu może spaść nawet o 30%. Najlepszym sposobem na uzupełnienie wody oraz składników mineralnych jest picie napojów izotonicznych. Napoje te posiadają takie samo ciśnienie, nazywane ciśnieniem osmotycznym, jak płyny ustrojowe w naszym ciele, dzięki czemu w bardzo szybki i łatwy sposób są w stanie nawodnić nasz organizm. Napoje izotoniczne można sobie również zrobić w domu. A najlepiej smakują takie zrobione wspólnie #zCPNwdomu.
WĘDRUJĄCE KOLORY
Możecie wykonać prosty eksperyment wykorzystując to, co znajduje się w Waszych piórnikach, czyli flamastry. Jak możecie zauważyć, barwniki wbrew sile grawitacji wędrują w górę…
To dzięki tym samym siłom, które działają podczas wycierania mokrej plamy za pomocą ręcznika.
Wykałaczkowa gwiazdka
Wyobraźmy sobie sytuację, gdy wracamy do domu z weekendowego wyjazdu i zastajemy nasze kwiatki lekko zwiędnięte… co wtedy robimy?
Oczywiście podlewamy wodą po kilku chwilach nasze kwiatki wracają do dobrej kondycji. Dlaczego tak się dzieję? Można to wyjaśnić wykonując bardzo proste doświadczenie, wykorzystując jedynie przełamane w połowie wykałaczki i trochę wody. Drewniane wykałaczki mają taką samą budowę jak komórki roślinne. Podczas suszenia drewna, większość wody obecna pomiędzy komórkami wyparowuje, pozostawiając puste przestrzenie (kanały) pomiędzy komórkami. Gdy dodamy wodę pomiędzy wykałaczkami, woda wciągana jest do tych bardzo wąskich, pustych kanałów dzięki tak zwanemu efektowi kapilarnemu. Zgniatając wykałaczki, zgniatamy również komórki i kanaliki znajdujące się wewnątrz wykałaczek. Po dostaniu się wody do wnętrza wykałaczek, ciśnienie, tugorowe stara się przywrócić ich początkowy kształt, dlatego obserwujemy ich prostowanie. Podobnie jak lekko zwiędnięte kwiatki.
Magiczny barwnik
Wyobraźcie sobie zaparzanie herbaty z torebki. Co wtedy dzieje się w szklance?
No właśnie, herbata przenika do wody, zabarwiając ją na kolor herbaciany. To zjawisko ma nazwę – to dyfuzja. Poprzez spontaniczne zdarzenie się cząstek dwóch substancji dochodzi do ich wymieszania, jednak szybkość tego mieszania zależy do wielu czynników. Chcemy z przeprowadzić eksperyment, w którym sprawdzimy co może wpływać nas szybkość dyfuzji barwników w wodzie.
Czy pieprz boi się mydła?
Bohaterem tego eksperymentu będzie wszystkim nam dobrze znany z kuchni pieprz. Czy na prawdę pieprz boi się mydła?
Aby zrozumieć to doświadczenie najpierw należy wyjaśnić, że woda składa się z cząsteczek, które wzajemnie się przyciągają, co powoduje istnienie zjawiska zwanego napięciem powierzchniowym. Dlatego woda zachowuje się jak sprężysta błona i tworzy piękne krople rosy. A jak się ma do tego budowa mydła? Pojedyncza cząsteczka mydła składa się z „główki”, która lubi wodę (tzw. hydrofilowej) i odpychającego wodę ogonka (czyli tzw. części hydrofobowej). Taka budowa sprawia, że cząsteczki mydła wchodzą pomiędzy cząsteczki wody zmniejszając zdolność do ich wzajemnego przyciągania, czyli zmniejszają napięcie powierzchniowe wody. Natomiast, cząsteczki wody, do których mydło nie dotarło nadal silnie się przyciągają, a wraz z sobą przyciągają również pieprz, który utrzymuje się na elastycznej błonie z wody. Dodanie mydła „rozgania” cząsteczki wody, a tym samym pieprz na obrzeża naczynia. W ten sam sposób jak uciekający pieprz woda z mydłem odrywa od skóry tłuszcz i brud, a w tym szkodliwe bakterie i wirusy.
