Dr inż. Leszek Markiewicz

urodził się w 1947 roku we Wrocławiu. W 1965 roku ukończył liceum ogólnokształcące w Stalowej Woli. Rozpoczął studia na Wydziale Automatyki Politechniki Śląskiej. W 1970 roku uzyskał dyplom magistra inżyniera o specjalności elektroniczne urządzenia automatyki broniąc pracę dyplomową pt.: “Urządzenie do automatycznego wstrzykiwania i rejestracji kontrastu we krwi”. Od 1970 roku rozpoczął pracę początkowo jako asystent w Oddziale Elektronicznej Aparatury Medycznej, potem jako starszy asystent w Instytucie Aparatury i Automatyki Medycznej Politechniki Śląskiej w Gliwicach. Od tego czasu związany był z problematyką miernictwa elektromedycznego i aparatury medycznej. Brał udział w pracach zespołu opracowującego automatyczne analizatory parametrów krwi. Jego główne zainteresowania koncentrowały się na pomiarach hematokrytu, stąd też pochodziła tematyka pracy doktorskiej “Metodyka i aparatura do wyznaczania składu objętościowego dwufazowych zawiesin, zwłaszcza hematokrytu”, którą obronił w 1980 roku. Rozpoczął wówczas pracę jako adiunkt początkowo w Instytucie Aparatury i Automatyki Medycznej, później w Instytucie Elektroniki Politechniki Śląskiej, gdzie w latach 1990/91 i 1992/93 pełnił obowiązki kierownika Zakładu Elektroniki Biomedycznej. Ciekawym problemem, którym zajmował się dr L. Markiewicz były prace związane z wyznaczaniem momentu owulacji. Zaowocowały one konstrukcją przyrządu i licznymi publikacjami. W latach 1990-98 zainicjował nową na terenie Instytutu tematykę dotyczącą wpływu stanu środowiska naturalnego na zachorowalność na choroby nowotworowe. Efektem tych prac był projekt badawczy finansowany przez KBN, kierowany przez dr L. Markiewicza i wykonywany wspólnie z Instytutem Onkologii w Gliwicach. Został on wysoko oceniony i zakwalifikowany do wdrożenia. Współpracował z Ośrodkiem Badawczo-Rozwojowym Elektronicznej Aparatury Medycznej w Zabrzu, obecnie Instytutem Techniki i Aparatury Medycznej. Kontakty które utrzymywał w wieloma zakładami przemysłowymi na terenie Śląska, stanowiły dla Niego inspirację dla wielu prac badawczych oraz tematów prac dyplomowych. Ostatnie Jego prace dotyczyły zastosowań informatyki w służbie zdrowia. W ramach tego tematu zainicjował zajęcia z Informatycznych Systemów Szpitalnych. Tematyka biomedyczna dominowała w zajęciach dydaktycznych, które prowadził dla studentów Wydziałów: Automatyki, Elektroniki i Informatyki, Mechanicznego Technologicznego, Organizacji i Zarządzania. Wykładał również na Uniwersytecie Śląskim w Katowicach. Był autorem, bądź współautorem kilkudziesięciu publikacji krajowych i zagranicznych, raportów wewnętrznych z prac BK i BW oraz skryptów. Za osiągnięcia naukowe był w roku 1978 wyróżniony nagrodą Ministra Edukacji Narodowej oraz wielokrotnie nagrodami Rektora Politechniki Śląskiej za działalność zarówno naukową jak i dydaktyczną, odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi, Odznaką Zasłużonemu dla Politechniki Śląskiej. W 1980 roku był członkiem grupy inicjatywnej NSZZ “Solidarność” Politechniki Śląskiej i przewodniczącym koła. Członek Polskiego Towarzystwa Fizyki Medycznej i Stowarzyszenia Elektryków Polskich. Zawsze na sercu leżało Mu dobro Instytutu i Zakładu. Był cenionym w środowisku fachowcem, uczynnym kolegą, przyjacielem, na którego zawsze można było liczyć. Cieszył się też dużą popularnością i autorytetem wśród studentów.