Historia Katedry
W 1968 roku zaczęto wprowadzać na Śląsku przemysł elektroniki medycznej. Efektem, tej działalności było między innymi utworzenie w Zabrzu Zakładów Urządzeń Komputerowych i Śląskiego Ośrodka Techniki Medycznej TEMED - później Zakładów Elektronicznej Aparatury Medycznej. Powstanie na Śląsku przemysłu produkcji aparatury medycznej, przy równoczesnym stosunkowo większym nasyceniu aparaturą szpitali tego regionu stworzyło zapotrzebowanie na nowy typ inżynierów, inżynierów o specjalności Elektroniczna Aparatura Medyczna, którzy byliby przydatni w służbie zdrowia i przemyśle sprzętu medycznego. Ówczesny Rektor Politechniki Śląskiej prof. dr inż. Jerzy Szuba i Władze Uczelni poparły działanie pracowników Wydziału Automatyki, dzięki czemu dla kształcenia w tej specjalności, został powołany w 1969 r. Oddział Elektronicznej Aparatury Medycznej. Działalność dydaktyczną rozpoczął 1 października 1969 roku. Kierownikiem Oddziału został jego organizator doc. dr inż. Aleksander Kwieciński.
Program studiów specjalności Elektroniczna Aparatura Medyczna odbiegał w zasadniczych założeniach od konwencjonalnych wzorców, co wynikało z interdyscyplinarnego ich charakteru. Kształtowanie przyszłego absolwenta odbywało się przez współudział dwóch uczelni: Politechniki Śląskiej oraz Śląskiej Akademii Medycznej związanych umową o współpracy dydaktycznej w tej dziedzinie. Potrzeba takiego ukształtowania programu studiów wynikła ze stwierdzenia, opartego na wielokrotnych doświadczeniach w różnych ośrodkach dydaktycznych na świecie i w Polsce, że przydatnym dla współdziałania z lekarzem będzie jedynie taki inżynier, którego sylwetkę kształtować będzie w trakcie studiów nie tylko profil matematyczno-fizyczny dominujący na naszych uczelniach technicznych, lecz również profil biologiczno-medyczny. Przyszły absolwent stykał się na wykładach i ćwiczeniach klinicznych prowadzonych w Śląskiej Akademii Medycznej z licznym gronem przedstawicieli świata medycyny, poznawał odmienny od stosowanego w dziedzinie techniki sposób podejścia do istotnych zagadnień, sposoby wnioskowania, metody postępowania, poznawał w zarysie język, którym posługiwać się będzie w swej przyszłej współpracy z lekarzem.
W 1971 roku nastąpiły zmiany organizacyjne w Uczelni. Powstawały instytuty. Powołano Instytut Aparatury i Automatyki Medycznej (IAAM) jako do tej pory jedyny tego typu w Polsce. Dyrektorem instytutu został doc. dr inż. Jerzy Kopka, zastępcą dyrektora instytutu doc. dr inż. Aleksander Kwieciński. IAAM kształcił magistrów inżynierów elektroników, specjalność aparatura elektroniczna w specjalizacji elektronika biomedyczna. Po powołaniu Instytut mieścił się początkowo w jednym pomieszczeniu o powierzchni ok. 20 m2 w ZDEMP-ie przy ul. Bałtyckiej. Po oddaniu w 1973 roku części A budynku Wydziału Automatyki i Informatyki warunki lokalowe Instytutu zdecydowanie się poprawiły. Od początku swojego powstania IAAM ściśle współpracował z przemysłem. Zawarcie wieloletnich umów z Ośrodkiem Badawczo-Rozwojowym Techniki Medycznej ORMED w Warszawie na realizację 2 tematów w problemie węzłowym umożliwiło wyposażenie Instytutu w aparaturę. Współpraca z ORMED-em oraz pomoc Zjednoczenia Produkcji Sprzętu Medycznego i Optycznego OMEL pozwoliło wyposażyć laboratoria aparatury elektromedycznej, aparatury rentgenowskiej, aparatury analitycznej i laboratoryjnej. Oprócz tego zorganizowano laboratoria miernictwa elektromedycznego, bioniki i elektroniki medycznej, zapewniając studentom praktyczny kontakt z wykładanymi zagadnieniami. U dołu strony prezentujemy archiwalne zdjęcia laboratoriów Zakładu Elektroniki Biomedycznej.
W 1980 roku przeszli do Instytutu doc. dr Jan Walichiewicz i doc. dr hab. inż. Ernest Czogała, którzy zajęli się zagadnieniami teoretycznymi niezawodności aparatury medycznej oraz zagadnieniami podejmowania decyzji w diagnostyce. Z przejściem do Instytutu doc. dr hab. inż. Ernesta Czogały wiąże się podjęcie tematyki zastosowania metod stochastycznych i teorii zbiorów rozmytych w sterowaniu i podejmowaniu decyzji. Metody te mają duże znaczenie w medycynie.
W roku 1984 połączono Instytut Aparatury i Automatyki Medycznej z Instytutem Elektroniki, Zakładem Telekomunikacji w Instytut Elektroniki. Tak więc IAAM jako samodzielna jednostka przestała istnieć i stała się cząstką dużego Instytutu zyskując nową nazwę: Zakład Elektroniki Biomedycznej.
W 1988 roku Kierownikiem Zakładu zostaje prof. dr hab. inż. Ernest Czogała. Po tragicznej śmierci prof. Czogały w roku 1998, funkcję Kierownika Zakładu przyjmuje prof. dr hab. inż. Jacek Łęski.
W 2017 roku do Zakładu Elektroniki Biomedycznej dołączył zespół naukowców pod kierownictwem prof. dr. hab. inż. Jacka Szubera, a w roku 2020, Zakład Elektroniki Biomedycznej przekształcił się w Katedrę Cybernetyki, Nanotechnologii i Przetwarzania Danych. Do dziś jej Kierownikiem pozostaje prof. dr hab. inż. Jacek Łęski.
