Katedra Informatyki Przemysłowej

27 listopada 2024 r. o godz. 16.00 odbędzie się kolejne seminarium w ramach POB1. Gościem będzie tym razem prof. Tadeusz Sławek, który wygłosi wykład „Apokalipsa/metamorfoza. Chwila namysłu”.

 

Prof. Tadeusz Sławek, to wybitny filolog, autorytet w zakresie teorii i historii literatury, komparatystyki literackiej oraz pogranicza literatury, kultury i filozofii, poeta, prozaik, eseista, tłumacz poezji angielskiej i amerykańskiej, jeden z najwybitniejszych reprezentantów współczesnej myśli humanistycznej w Polsce. Członek Polskiej Akademii Nauk, Rektor Uniwersytetu Śląskiego w latach 1996-2002. Profesor zgodził się wnieść w nasz świat techniki i medycyny trochę elementów z pogranicza filozofii i socjologii.

 

Seminarium odbędzie się w trybie zdalnym z wykorzystaniem platformy Zoom.

 

Link do wydarzenia: link.

Identyfikator spotkania: 928 7894 0094

Kod dostępu: 303326

 

 

***

 

Apokalipsa/metamorfoza. Chwila namysłu.

A Matematyczna Proporcja ujarzmiona została przez Proporcję Żywą (William Blake – Milton)

Słowem wdzieramy się w tajemnice ludzkiego losu (Wiesław Myśliwski – W środku jesteśmy baśnią)

Pytanie Martina Heideggera o istotę myślenia pozostało nie tyle bez odpowiedzi, co raczej bez rozstrzygnięcia. Czy Kartezjańskie „myślę, więc jestem” należy uzupełnić wypowiedzią Alana Turinga, który w latach 50. XX wieku pisał: I believe that at the end of the century the use of words and general educated opinion will have altered so much that one will be able to speak of machines thinking without expecting to be contradicted.

 

Pytając o samego siebie, o to, co to znaczy „być”, człowiek natrafiał natychmiast na byty inne niż on sam – innych ludzi, przedmioty, zjawiska natury. Starając się uporządkować świat w taki sposób, by uczynić swoje bycie, jeśli nie najpełniejszym, to przynajmniej w miarę bezpiecznym i roztropnym, człowiek tyleż „w-myślał się” w świat, poszukując z nim jedności, co „wy-myślał się” z niego, ceniąc sobie swoją odrębność, a czasem nawet wyższość. Był stworzony, ale jednocześnie sam stwarzał - pojęcia, instytucje, maszyny. O relacje między człowiekiem, a jego dziełem będziemy pytać, czytając zdania z Platona, Pascala, Dantego, Goethego i Bradbury’ego. Także o to, czy nowe technologie nie przejęły roli stwórcy wobec człowieka, a przynajmniej czy nie mają takiej możliwości. Czy człowiek może zostać ponownie stworzony przez to, co sam stworzył? A może tak było zawsze, bowiem obcując ze światem nieuchronnie widział go przez pryzmat swych pojęć, instrumentów, maszyn?