Model kabiny suszarniczej jest przykładem obiektu termicznego pracującego w układzie recyklu z uzupełnieniem strat. Są to typowe procesy występujące w przemyśle wytwórczym, np. samochodowym. Powietrze, które przewietrza wykonaną z plestiglasu kabinę suszarniczą, jest tłoczone za pomocą wentylatora o sterowanej wydajności i podgrzewane trzysekcyjnym zestawem grzałek elektrycznych o niezależnie sterowanej mocy. Kabinę wyposażono w dwa dodatkowe wentylatory o nastawianej wydajności, które pracują w przeciwnych kierunkach i modelują wpływ fałszywego powietrza. W torze wyrzutni powietrza zużytego znajduje się sterowana kierownica, za pomocą której część zużytego powietrza jest zawracana na wejście, po zmieszaniu z powietrzem świeżym, co stanowi recykl z uzupełnieniem strat. W torze wyrzutni znajdują się elementy pomiarowe temperatury i przepływu powietrza.

Z punktu widzenia sterowania model kabiny suszarniczej stanowi nieliniowy, wielowymiarowy, zakłócany obiekt o złożonej dynamice. Przeprowadzone dotychczas badania, w tym prace dyplomowe studentów wskazują, że stosowanie bardziej złożonych technik regulacyjnych niż standardowa regulacja PID pozwala znacznie poprawić jakość sterowania. Dodatkowym, bardzo ważnym elementem badań są algorytmy optymalizacji zużycia energii, czyli algorytmy wyższych warstw sterowania. Skądinąd bowiem wiadomo, że najważniejsza trudność w procesach suszarniczych to ich energochłonność.