Charakterystyczny budynek, w którym mieści się obecnie Studenckie Centrum Kreatywności przetrwał do dziś jakby na przekór wszystkim planom zagospodarowania i rozbudowy Dzielnicy Akademickiej, które na przestrzeni prawie 80 lat powstawały na Politechnice Śląskiej. Obecnie, po spektakularnej rewitalizacji, nominowany w konkursie „Modernizacja Roku & Budowa XXI” ma szanse stać się jednym z symboli architektonicznych Uczelni. Historia tego obiektu jest jednak znacznie dłuższa.

Miejsce
Teren, na którym w pewnej części położona jest Dzielnica Akademicka, jeszcze w połowie XIX wieku był rozległym stawem nazywanym Kloppot. Jeszcze budowniczowie pierwszych powojennych obiektów Politechniki Śląskiej musieli zmagać się z jego pozostałościami stosując fundamenty palowe; obecnie jedynym świadectwem istnienia stawu jest rząd kasztanów posadzonych kiedyś na jego wschodnim brzegu.

Na planie miasta z 1891 roku, dołączonego do przewodnika po Gliwicach i okolicy, teren jest zaznaczony już nie jako „staw” tylko „łąka” i jednocześnie „Nowy targ koński”. „Nowy”, dla odróżnienia od starego, który, zlokalizowany u zbiegu dzisiejszych ulic Jana Pawła II i Nowy Świat, musiał ustąpić miejsca budowanemu na tym terenie kościołowi Piotra i Pawła.

Po osuszeniu, obszar był stopniowo zabudowywany, zgodnie z przyjętym w latach 1876/77 planem zagospodarowania tego terenu. Wtedy to, pod nadzorem Adalberta Kelm, miejskiego radcy budowlanego w latach 1891-1902, wytyczono dzisiejsze ulice: Wrocławską, jej przedłużenia po drugiej stronie Kłodnicy, Strzody, a także – dzisiejszą ulicę Akademicką. W krótkim czasie na zbiegu tych ulic powstało kilka, istniejących do dzisiaj, doskonale znanych wszystkim budynków.

Budynek tzw. „stajni” pojawia się po raz pierwszy na planie miasta z 1902 roku. Trudno jednoznacznie określić datę powstania tego budynku i jego inwestora. Na podstawie podobieństw stylu architektonicznego i lokalizacji, można sądzić, że stanowił on część oddanych do użytku w październiku 1898 roku zabudowań pobliskiej straży pożarnej, gdzie trzymano konie ciągnące pierwsze wozy pożarnicze. Można przypuszczać, że z czasem, gdy konie zostały zastąpione przez samochody, budynek zaczęto wykorzystywać w całości na potrzeby handlujących na placu Krakowskim. Jeszcze w latach 70. XX wieku w murze, ciągnącym się aż do ulicy Wrocławskiej znajdowały się pozostałości tamtych czasów – metalowe pierścienie do zawiązywania lejców.