HISTORIA INWESTYCJI
Idea i potrzeba budowy hali technologicznej istniała od czasu wybudowania w roku 1979 gmachu dydaktycznego Wydziałów Mechanicznego Technologicznego i Mechanicznego Energetycznego przy ul. Konarskiego 18. Pomysł, ze względu na brak możliwości finansowych, nie mógł doczekać się jednak realizacji.
Pierwsze próby uruchomienia inwestycji zaistniały na posiedzeniu Rady Wydziału Mechanicznego Technologicznego w czerwcu 1983r., gdzie powołano komitet budowy hali technologicznej. Jego zadaniem było zapoznanie się z istniejącymi założeniami projektowymi hali, a w szczególności z niekompletną i w znacznym stopniu zdezaktualizowaną z upływem czasu dokumentacją projektową. Czas, mierzony kolejnymi, mijającymi latami, był dla tej inwestycji czynnikiem decydującym, czego dowodem jest obecny, tak różny od pierwotnych założeń, wygląd obiektu.
W 1985r. inwestycję przejęła firma projektowa, która podjęła się opracowania dokumentacji na koszt własny oraz częściowego wyposażenia hali w urządzenia, stanowiska pomiarowe i badawcze, z możliwością przeznaczenie ich na cele dydaktyczne nowootwartego kierunku Wydziału Mechanicznego Technologicznego – „Automatyka i Robotyka”. Wkrótce udało się pozyskać kolejnych sponsorów, którzy dysponowali wówczas znaczącymi możliwościami finansowymi.
W roku 1988 przekazano wykonawcom pierwszą część dokumentacji konstrukcyjnej stalowych elementów drobnicy, czego efektem było wykonanie nośnych elementów hali (słupy ścian, konstrukcje dachowe) oraz tak zwanej galanterii konstrukcyjnej (elementy łączące, wsporniki, podpory).
Budowę stanu zerowego z pełnym fundamentowaniem samej hali rozpoczęto 9 października 1987r., jednak załamanie gospodarki i galopująca inflacja zniweczyły plany budowy, czego efektem było wstrzymanie inwestycji w czerwcu 1989r. W zaistniałych warunkach kryzysu gospodarczego i politycznego wstrzymanie inwestycji było jedyną możliwością, a jej dalsze losy stały się wielką niewiadomą. Poważnie rozważano rezygnację z inwestycji i likwidację placu budowy.
Po rozwiązaniu przez Ministerstwo Edukacji Narodowej Zarządu Inwestycji Szkół Wyższych w Gliwicach, będącego inwestorem zastępczym tej inwestycji, wszelkie zadania związane z utrzymaniem placu budowy i ewentualnym dalszym prowadzeniem inwestycji przejęła administracja Politechniki Śląskiej. Kolejne lata w historii inwestycji, to walka o jej przetrwanie i przekonanie Ministerstwa Edukacji Narodowej do wprowadzenia zadania do planu resortowego.
W celu ponownego uruchomienia procesu inwestycyjnego postanowiono uaktualnić program zagospodarowania hali z założeniem etapowania budowy. Spowodowało to konieczność częściowej zmiany dokumentacji. Starania władz Uczelni o wznowienie inwestycji zaowocowały wprowadzeniem jej w 1995 roku do planu resortowego. Poziom jej finansowania przez resort był jednak tak niski, że nie pozwalał nawet na pokrycie kosztów projektowania dokumentacji. W znowelizowanym projekcie hali technologicznej przewidywano utworzenie, poza bazą laboratoryjną, minimum trzech dużych sal wykładowych, jako bazy dydaktycznej, niezbędnej Wydziałowi Mechanicznemu Technologicznemu.
W 1996 roku, za zgodą Ministerstwa Edukacji Narodowej, przystąpiono do opracowania nowej dokumentacji projektowej inwestycji. 9 grudnia 1996 roku, w piśmie do ówczesnego Ministra Edukacji Narodowej, Rektor Politechniki Śląskiej informował, że pomimo obiektywnie trudnych warunków działania, Uczelnia podjęła wysiłek zwielokrotnienia liczby kształconych studentów i w związku z tym coraz dotkliwiej odczuwalny jest brak pomieszczeń dydaktycznych, a zwłaszcza dużych sal wykładowych.
Zaspokojenie narastających potrzeb w tym względzie nie było możliwe bez podjęcia działań inwestycyjnych, do których za zgodą Ministerstwa, przystąpiono. Działania te obejmowały zmianę programu budowy hali technologicznej Wydziału Mechanicznego Technologicznego na rzecz budowy uniwersalnego obiektu dydaktyczno-technologicznego z zespołem dużych sal wykładowych. Na przełomie lat 1996/97 prace projektowe zostały zakończone i w 1997 roku wznowiono prace budowlane. Niestety, dramatycznie niski poziom finansowania zadania przez resort był powodem stałych kłopotów na placu budowy i przedłużania się jej realizacji. Świadectwem trudności są dziesiątki pism kierowanych do Ministerstwa oraz dziesiątki związanych z tą sprawą wizyt w resorcie.
Gdy wydawało się, że wreszcie kłopoty przeminęły i zadanie uzyskało w 2002r. zapewnienie finansowania w wysokości 6 mln zł, w IV kwartale tego roku rząd podjął drastyczne decyzje oszczędnościowe, związane z redukcją deficytu budżetowego i obniżył wcześniej przyznaną dotację z 6 do 2,4 mln zł. Nastąpiło to w trakcie realizacji umowy zawartej z wykonawcą i groziło poważnymi konsekwencjami finansowymi i organizacyjnymi w odniesieniu do całego procesu inwestycyjnego. Decyzja władz Uczelni o zaciągnięciu kredytu w wysokości 3,5 mln zł uratowała inwestycję przed jej wstrzymaniem na trudny do przewidzenia okres.
Etap projektowania aranżacji wnętrz i zagospodarowania otoczenia nadał obiektowi współczesny, europejski charakter. W obiekcie rozwinęła się nowa, kongresowa funkcja, co w konsekwencji doprowadziło do utworzenia nowej jednostki organizacyjnej o nazwie Centrum Edukacyjno-Kongresowe Politechniki Śląskiej przy zachowaniu priorytetu dydaktycznego Wydziału Mechanicznego Technologicznego. W 2004r. udało się uzyskać dotację z resortu w wysokości 7,5 mln zł, co znacznie przyspieszyło roboty i pozwoliło na oddanie obiektu do użytku w dniu Jubileuszu 60-lecia Politechniki Śląskiej.
