Department of Theoretical and Applied Mechanics Katedra Mechaniki Teoretycznej i Stosowanej

Uroczystość nadania prof. Janowi Węglarzowi tytułu doktora honoris causa Politechniki Śląskiej odbyła się w Centrum Edukacyjno-Kongresowego w Gliwicach 12 czerwca. Tym samym doceniono zaangażowanie wybitnego uczonego w rozwój badań operacyjnych, kształcenie kadry naukowej i stworzenie uznanej w świecie szkoły naukowej z zakresu wspomnianych badań.

 

Tytuł i godność doktora honoris causa Politechniki Śląskiej nadane zostały prof. dr. hab. inż. Janowi Węglarzowi w uznaniu jego wielkiego wkładu w rozwój badań operacyjnych, a w szczególności teorii szeregowania zadań i działania zasobów w systemach komputerowych i produkcyjnych, zasług w kształceniu kadry naukowej i stworzeniu uznanej w świecie szkoły naukowej z zakresu badań operacyjnych, a także w uznaniu znaczącego wkładu w rozwój infrastruktury informatycznej nauki w Polsce i budowanie jej powiązań z infrastrukturą światową. – Dla całego polskiego środowiska naukowego ogromnie ważnym było i jest zaangażowanie prof. Jana Węglarza w rozwój infrastruktury informatycznej nauki w Polsce i tworzenie jej powiązań z infrastrukturą światową – podkreślił w laudacji ku czci wybitnego uczonego w dziedzinie informatyki promotor przewodu doktorskiego prof. Stanisław Kozielski z Instytutu Informatyki Wydziału Automatyki, Elektroniki i Informatyki Politechniki Śląskiej. – Dzięki konsekwentnemu działaniu profesora polskie środowisko naukowe może korzystać z infrastruktury informatycznej dla nauki na światowym poziomie.

 

Prof. dr hab. inż. Jan Węglarz urodził się w Poznaniu 24 września 1947 roku, tam też ukończył z wyróżnieniem studia na dwóch uczelniach: matematykę na Wydziale Matematyki, Fizyki i Chemii Uniwersytetu Adama Mickiewicza (1969) oraz automatykę na Wydziale Elektrycznym Politechniki Poznańskiej (1971). Już w trakcie studiów został asystentem stażystą w ówczesnym Instytucie Automatyki Politechniki Poznańskiej. Po trzech latach od ukończenia studiów obronił z wyróżnieniem na tym Wydziale rozprawę doktorską, a po następnych trzech latach rozprawę habilitacyjną. W roku 1983 uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego, a w roku 1988 – tytuł profesora zwyczajnego. W trzy lata później został wybrany członkiem korespondentem, a w roku 1993 – najmłodszym wtedy – członkiem rzeczywistym Polskiej Akademii Nauk. Od 1976 r. prof. Jan Węglarz kierował założoną przez siebie Pracownią Badań Operacyjnych, a od 1995 r. po jej reorganizacji, jest kierownikiem Zakładu Badań Operacyjnych i Sztucznej Inteligencji w Instytucie Informatyki Politechniki Poznańskiej. Jest dyrektorem Instytutu Informatyki od momentu jego powstania, a także pełnomocnikiem dyrektora Instytutu Chemii Bioorganicznej PAN ds. Poznańskiego Centrum Superkomputerowo-Sieciowego.
Do głównych obszarów badań naukowych prof. Jana Węglarza należy problematyka leżąca na styku badań operacyjnych i nauk decyzyjnych oraz informatyki. Obejmuje ona w szczególności zagadnienia szeregowania zadań i rozdziału zasobów. W zakresie tej problematyki prof. Węglarz uzyskał szereg oryginalnych wyników, szeroko cytowanych i rozwijanych w kraju i za granicą, które zostały przedstawione w 17 monografiach. Niektóre prace dotyczące np. szeregowania zadań wieloprocesorowych, dyskretno-ciągłych problemów szeregowania, rozdziału zasobów w środowisku typu grid, zapoczątkowały nowe kierunki badawcze.
Od wielu lat prof. Węglarz aktywnie działa w głównych federacjach naukowych z obszaru szeroko rozumianych badań operacyjnych, w szczególności w EURO (Asocjacja Europejskich Towarzystw Badań Operacyjnych) i w IFORS (Międzynarodowa Federacja Towarzystw Badań Operacyjnych), do których wprowadził Polskę – odpowiednio – w 1982 i 1990 roku.
Ważnym obszarem działalności prof. Jana Węglarza jest działalność dydaktyczna. Prowadził i prowadzi m.in. wykłady z ośmiu przedmiotów, w tym dla trzech (badania operacyjne, ocena wydajności systemów komputerowych oraz  teoria użyteczności) opracował oryginalne programy nauczania.
Profesor Jan Węglarz jest doskonale znany na Wydziale Automatyki, Elektroniki i Informatyki Politechniki Śląskiej. W latach 70. i 80. uczestniczył ze swoim zespołem w projektach węzłowych i centralnych programach badawczo-rozwojowych. Był recenzentem szeregu rozpraw doktorskich i habilitacyjnych pracowników Wydziału AEI. Dla wielu z naszych pracowników był i jest niedoścignionym wzorem naukowca i nauczyciela akademickiego.