Department of Automatic Control and Robotics

 

Udział w programie AEC Global Teamwork jest wyjątkowym doświadczeniem edukacyjnym, które koncentruje się na interdyscyplinarnym, globalnie rozproszonym projekcie opartym na pracy zespołowej. Skupia studentów, wykładowców i specjalistów z pięciu dyscyplin – architektury, budownictwa, inżynierii środowiska, zarządzania budową i zarządzania finansami cyklu życia.

 

Stanisław Kocik jest na ostatnim roku studiów magisterskich na kierunku inżynieria środowiska. O programie usłyszał od dr hab inż. Joanny Ferdyn-Grygierek, prof. PŚ, z Katedry Ogrzewnictwa, Wentylacji i Techniki Odpylania. — Pierwsza myśl, która mi przyszła do głowy, była taka, że więcej taka okazja się nie powtórzy: okazja do współpracy z osobami innych narodowości, w teamie międzynarodowym. To możliwość do poznania narzędzia, oprogramowania z górnej półki, jeśli chodzi o dzisiejsze zdobycie technologiczne. Będziemy korzystać z Revita, posługiwać się oprogramowaniem virtual reality. Tematem projektu jest budynek, obiekt, który będziemy projektować. Powstanie jego model 3D, do którego będzie można m.in. wejść z goglami VR — opowiada Stanisław Kocik. W zespole podejmie się zadań związanych z przygotowaniem różnego rodzaju instalacji wchodzących w skład systemów budynkowych. — Będę MAP Engineer – osobą, która zajmuje się instalacjami wentylacyjnymi, klimatyzacyjnymi, ciepłowniczymi. Oprócz tego ta branża obejmuje instalacje wodne, kanalizacyjne. To tematyka zbieżna z moim kierunkiem studiów, ze specjalizacją, którą wybrałem, z tematem pracy inżynierskiej. Dotyczyła ona zaprojektowania instalacji centralnego ogrzewania dla budynku wielorodzinnego — wyjaśnia. Zakres jego prac będzie uzależniony od lokalizacji budynku. — Jeśli to będzie w Arizonie, to nie będziemy musieli tam montować grzejników, bo tam jest ciepło. Ale jeśli na Alasce, to już tak.

Przedsięwzięcia realizowane w ramach AEC Global Teamwork mają na celu kreację platformy współpracy między przedstawicielami różnych środowisk, która pozwoli na utworzenie wysokojakościowych usług i produktów, a swoich uczestników wyposaży w kompetencje leaderskie. Stanisław Kocik podkreśla znaczenie wykorzystania nowoczesnego oprogramowania, które postrzega on jako przyszłość branży budowlanej. — Program, z którego będziemy korzystać, umożliwia stworzenie nam modelu 3D budynku, przeprowadzenie pewnych obliczeń, np. w zakresie instalacji wentylacyjnej – przepływów powietrza. Pozwala na tworzenie równolegle z innymi branżami – na jednym modelu pracuje architekt, konstruktor, osoba zajmująca się instalacjami. To znacznie usprawnia prace — podkreśla.

 

Projekt jest kierowany przez Uniwersytet w Stanford i uczestniczą w nim studenci pochodzący z 12 uniwersytetów partnerskich z Unii Europejskiej, USA i Australii. W tym roku praca zespołu zostanie zorganizowana przy użyciu wirtualnych platform, które umożliwią zintegrowanie nowych sposobów uczenia się i pracy z codzienną praktyką i procesem zespołowym. — Projekt zaczyna się około połowy stycznia. Pod koniec listopada i grudnia mają odbyć się spotkania zapoznawcze, żeby poznać swój team, wstępne plany koncepcyjne — wyjaśnia student.

Aby wziąć udział musiał przejść dwuetapową rekrutację, które obejmowała przesłanie listy motywacyjnego i CV, a także odbycie rozmowy przez platformę Zoom z dr Renate Fruchter, wieloletnią organizatorką programu.
— Myślę, że prestiż związany z braniem udziału w takim projekcie organizowanym przez jeden z najbardziej znanych ośrodków kształcących i badawczych na świecie czyli Uniwersytet Stanford, wpływa na jakość CV. Mam nadzieję, że zostanie to docenione przez przyszłych pracodawców — zaznacza Stanisław Kocik. Równolegle z pracami projektowymi będzie opracowywał swoją pracę magisterską, która również łączy w sobie dwie perspektywy czasowe – teraźniejszość i przyszłość. Jej tematyka będzie dotyczyć numerycznej analizy skuteczności stosowania przez ludzi masek albo przyłbic na twarz przy rozprzestrzenianiu się zanieczyszczeń. Podkreśla, że jest to temat inspirowany obecnymi zdarzeniami i pandemią.

To już drugi udział Politechniki Śląskiej w przedsięwzięciu AEC Global Teamwork. W poprzedniej, 27. edycji uczestniczył student Wydziału Inżynierii Środowiska i Energetyki Łukasz Baran. Efektem zaangażowania było zwycięstwo jego zespołu pod nazwą Pacific2020 oraz uzyskanie przez studenta najwyższej oceny A+.